آیا وقت آن نرسیده است که یاران مهربانی‏ کنند و عهدشکنان پشیمان شوند؟

خبر کسی که عهد و پیمان او شکسته و آتش اندوه در دلش بر افروخته، به گوش‏ آنان نرسیده است؟

ای کاش خویشان و یاران بر آنچه بدین/امید بسته به آنان، گذشته است، می‌‏دانستند و عفو و ترحم‏ می‏کردند.

اشک و جوارح من از اندوه‏ دلم حکایت دارد، شگفتا که بی‏‌زبان سخن‏ می‏گوید؟!

موسم نوروز فرا رسید و دشت و دمن سبز شد. باده صاف و زلال‏ گردید و مستان به ترنم آمدند.

ای که‏ در شکوه برتر از شاهانی! پاداش تو با خدا، به ترنم در آی و نیکی را مغتنم شمار!

یاران (پسر عموها)!جرعه‏‌ای به ما بنوشانید (به جرعه‏‌ای مهربانی کنید) که‏ می‏‌شود با اسباب به فضل و بزرگی‏ رسید.

ماه‏هایی هست که آرزومندان در آن‏ها به آرزوی خود می‏‌رسند، امّا عیش و نوش بهار بر ما حرام است!

همهٔ دوستان گنج و نعمتی دارند، حافظ بیچاره‏ مستمند و زیان‏دیده است.