حافظ » اشعار منتسب » شمارهٔ ۷۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گرد عذار یار من تا بنوشت گرد خط</p></div>
<div class="m2"><p>ماه ز حسن روی او راست فتاد در غلط</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از هوس لبش که آن ز آب حیات خوشتر است</p></div>
<div class="m2"><p>گشته روان ز دیدام چشمه آب همچو شط</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>گر به غلامی خودم شاه قبول می کند</p></div>
<div class="m2"><p>تا به مبارکی دهم بنده به بندگیش خط</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>گر به هوات می دهم گر مثال جان ودل</p></div>
<div class="m2"><p>گاه به آب می کشم آتش عشق تو چو بط</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>آب حیات حافظا گشته خجل ز طبع تو</p></div>
<div class="m2"><p>کس به هوای عشق او شعر نگفت از این نمط</p></div></div>

دیوان حافظ، قاسم انوار و شمس مغربی به خط میر علی کاتب سلطانی نسخه‌برداری شده در سال ۹۲۷ قمری » تصویر 266

شمارهٔ ۷۱

گرد عذار یار من تا بنوشت گرد خط
ماه ز حسن روی او راست فتاد در غلط
از هوس لبش که آن ز آب حیات خوشتر است
گشته روان ز دیدام چشمه آب همچو شط
گر به غلامی خودم شاه قبول می کند
تا به مبارکی دهم بنده به بندگیش خط
گر به هوات می دهم گر مثال جان ودل
گاه به آب می کشم آتش عشق تو چو بط
آب حیات حافظا گشته خجل ز طبع تو
کس به هوای عشق او شعر نگفت از این نمط

شمارهٔ ۶۹

شمارهٔ ۷۰

گرد عذار یار من تا بنوشت گرد خط

ماه ز حسن روی او راست فتاد در غلط

از هوس لبش که آن ز آب حیات خوشتر است

گشته روان ز دیدام چشمه آب همچو شط

گر به غلامی خودم شاه قبول می کند

تا به مبارکی دهم بنده به بندگیش خط

گر به هوات می دهم گر مثال جان ودل

گاه به آب می کشم آتش عشق تو چو بط

آب حیات حافظا گشته خجل ز طبع تو

کس به هوای عشق او شعر نگفت از این نمط

شمارهٔ ۷۰

اطلاعات