هوش مصنوعی: این شخص کیست که پرده از چهره‌اش برداشته و با حالتی شاداب و سرمست به سمت باغ گل می‌رود؟

هوش مصنوعی: در دشت، گل لاله‌ای که به طور طبیعی رشد کرده، هنوز نرسیده و در باغ، میوه‌ای به این شیرینی هم پیدا نشده است.

هوش مصنوعی: هر کسی که به آن باغ زیبا و پر از لاله و گل امیدوار بوده، هیچ چیزی جز خس و خار نچیده است.

هوش مصنوعی: آیا می‌دانی که حقایق گل تنها به کسی می‌رسد که در زندگی‌اش زحمت و تلاش کرده است؟ هر کسی که به دنبال لذت‌های زندگی رفته و سختی‌ها را به جان نخرند، از زیبایی‌ها و نعمت‌ها نیز بی‌بهره خواهد ماند.

هوش مصنوعی: چطور می‌توانم زلف تو را ببینم در حالی که از شب جدایی می‌ترسم؟ همانطور که نیش مار خطرناک است، دیدن آن موهای زیبا هم برایم خطر دارد.

هوش مصنوعی: سرهای عزیزان همه به شکل زیبایی در زیر پا قرار گرفته‌اند و سپس از آنها جدا شده‌اند.

هوش مصنوعی: چرا از رفتار ناعادلانه رقیب تو گله کنم، در حالی که کسی که حلوا را چشیده، درد تلخی صفرا را نچشیده است؟

هوش مصنوعی: سخن گفتن شیرین و دلنشین تو نشان می‌دهد که وقتی کسی لب‌های زیبایت را می‌مکد، چقدر لذت‌بخش است.