هوش مصنوعی: هیچ کس مانند انسان نمی‌تواند سید سادات و پیشوای دانشمندان باشد. زاهدی که دلش گرفته است، با دوری از حقیقت، دیگران را از این عالم جدا می‌کند.

هوش مصنوعی: هر قلبی در جایی خاص، این نورها را دیده است؛ آدم این نورها را در «علم الاسماء» مشاهده کرده و موسی در آتش سوزان.

هوش مصنوعی: اگر در جمع ما خرمگس نباشد، می‌توانیم دربارهٔ سر وحدت با نزدیکان صحبت کنیم.

هوش مصنوعی: دوست در جا و مکانی خاص نشسته و به محبوب خود رسیده است. من نمی‌دانم به چه دلیل و به چه حالتی صدای جرس بلند می‌شود.

هوش مصنوعی: گوش کن، ای پرنده عزیز و آشنا به شهر قدس! تو که پرنده‌ای باهوش هستی، حالا که به دام افتاده‌ای، چه می‌کنی؟

هوش مصنوعی: در دوران بی‌دانشی و فقدان شناخت، تو همچنان در روزگار دشواری به سر می‌بری، دریغ! مانند کودکی در مدرسه که از نادانی چیزهایی را بی‌فایده حفظ می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر تو انسان با اراده و دارای درک عرفانی هستی، در واقع می‌توانی دزد جان را بشناسی، حتی اگر او به عنوان نگهبان ظاهر شده باشد.

هوش مصنوعی: هر انسانی در این دنیا آرزویی دارد، اما دل این مسکین فقط آرزوی عاشقی را در سر دارد.

هوش مصنوعی: چون قاسمی به آینه نگریسته‌ای، ناگزیر در آینه خود را می‌بینی و باید مراقب نفس خود باشی.