هوش مصنوعی: ای آسیا، تو هم مانند ما گمگشته‌ای، پس چرا راز خود را از ما پنهان می‌کنی؟ با ما در میان بگذار و داستانت را بیان کن.

هوش مصنوعی: تو با شور و حال خود در گردش و چرخ زندگی به پیش می‌روی و در عین حال با دانایی و فهم خود دوری از ما را تجربه می‌کنی. از ما چه می‌دانی و از احوال ما باخبر هستی که همیشه در حال رقص و شادی هستی؟

هوش مصنوعی: از منبع خود جدا مانده‌ای و در دل نگرانی. ای امید، با ما صحبت کن، ای وفادار، از داستان‌های ما بگو و ما را از آن مطلع کن.

هوش مصنوعی: تو در حالتی شگفت‌انگیز از شوق و سرور هستی و در یک لحظه سفر خود را از آغاز تا پایان طی می‌کنی.

هوش مصنوعی: جان ما از آب سرچشمه می‌گیرد و مانند آسیاب در داستان‌ها می‌چرخد. ای عقل فرزانه، کجا رفتی؟ لطفاً برگرد.

هوش مصنوعی: گم شو اما اسرار عشق را فراموش نکن. تو هم نو هستی و هم قدیمی، هم کوه هستی و هم صدایی که به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: تو هم روح منی، هم زندگی، هم جریان هستی و هم آب جاری. همچنین تو مسئول آسیاب هستی و هم خودت جوانه‌ای هستی که در آرد تبدیل می‌شود.

هوش مصنوعی: ای عشق، تو چقدر پیچیده‌ای! تو هم دوستی و هم دشمنی را در خود داری. در درون و بیرون انسان‌ها وجود داری و در واقع با همگان، چه فقیر و چه غنی، ارتباط برقرار می‌کنی.

هوش مصنوعی: ای که رازهای پنهان در وجود توست، تو مانند جعفر طیار (شخصیتی که در تاریخ اسلام معروف است) هستی. تو مانند قاسم، نورانی و روشنایی بخش و مانند مس، که در دست تو به طلا تبدیل می‌شود، با ارزش و با اهمیت هستی.