نظام قاری » دیوان البسه » فردیات » شمارهٔ ۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>جامه خوش ببر از دست گدایان نکنم</p></div>
<div class="m2"><p>که بدوزند بمن کیسه که این بزازیست</p></div></div>

دیوان البسه مولانا محمود نظام قاری از روی چاپ میرزا حبیب اصفهانی به اهتمام محمد مشیری » تصویر 140

شمارهٔ ۵

جامه خوش ببر از دست گدایان نکنم
که بدوزند بمن کیسه که این بزازیست

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر بیان می‌کند که از دست گدایان چیزی نمی‌گیرد و نمی‌گذارد که آنها کیسه‌اش را بدوزند، زیرا او خود را مانند یک بزاز (فروشنده) می‌داند که برای به دست آوردن لباس‌های خوب، باید به زحمت بیفتد و به راحتی چیزی از دیگران نگیرد.

شمارهٔ ۳

شمارهٔ ۴

هوش مصنوعی: لباس زیبا و خوشی را به دست گدایان ندهید، زیرا ممکن است آنها برای من کیسه‌ای بدوزند و این کار مخصوص آن خیاط است.

جامه خوش ببر از دست گدایان نکنم

که بدوزند بمن کیسه که این بزازیست

شمارهٔ ۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده