هوش مصنوعی: شبی با دامن بلندت به کنارم نیامدی و این باعث شد که کارهایم خراب شود و به هیچ یک از کارهایم رسیدگی نکردی.

هوش مصنوعی: در مقابل زلف تو، به دل این راز را گفتم که باید درباره‌اش به دقت فکر کنم، اما تو هنوز نیامدی.

هوش مصنوعی: در جایی که به زیبایی‌های چهره‌ات نگاه می‌کردم، به او گفتم که نمی‌توانم آن زیبایی‌ها را به تصویر بکشم، اما تو نیامدی تا آنها را ببینم.

هوش مصنوعی: شما گفتید وقتی که جان به لبم برسد، پیش شما خواهم آمد. حالا که جان به لبم رسیده، اما شما نیامدید و من در عذاب و رنج هستم.

هوش مصنوعی: شب که شد، تاریک شدن موهای تو باعث شد که من در روشنایی روز هم احساس تنگنا کنم. تو هیچ وقت برای دیدن من در شب تار نيامدی.

هوش مصنوعی: من با جان عزیزم به درگاه تو آمده‌ام و با عشق و دل‌تنگی در انتظار تو هستم، اما تو به دیدارم نیامدی.

هوش مصنوعی: شرابم تمام شده و حالم از حد گذشته است، با یک جام شراب برای رفع حال بد من نیامدی.

هوش مصنوعی: اشک من مانند یک نگارخانه است که به زیبایی خانه‌اش را تزیین کرده، ولی تو هیچ‌گاه با دیدن زیبایی و نقش‌های آنجا به سراغ من نیامدی.

هوش مصنوعی: تنها در انتظار تو بودم و تو حتی بعد از اینکه از دنیا رفتم، به سراغم نیامدی.

هوش مصنوعی: تا زمانی که وجودم در حالتی خاص بود، تو را ندیدم. وقتی که از بین رفت، و غبار وجودم cleared شد، آن وقت تو نیامدی.

هوش مصنوعی: اگر ثروت و گنجینه‌ای از زحمت به دست می‌آید، پس چرا یک بار هم به کمک من نیامدی؟

هوش مصنوعی: تا زمانی که تو را از عدالت پادشاه آگاه نکردم و نتوانستی دلم را آرام کنی، نیامدی.

هوش مصنوعی: کشورگشای ناصردین شاه که با شمشیرش به آسمان اشاره کرد و گفت: "این شمشیر به هیچ کاری به کار من نیامده است."

هوش مصنوعی: دیشب به خاطر نگاه زیبایت، تمام وجودم را برای عشق به تو تقدیم کردم، اما تو نیامدی.