هوش مصنوعی: تا زمانی که اثری از خودم باقی بماند، خاک پای افرادی که با کلاس و بزرگ‌منش هستند، خواهم بود.

هوش مصنوعی: تا وقتی که پیاله‌ام پر از شراب است، از سختی‌های زندگی در امان هستم.

هوش مصنوعی: تا زمانی که در دستانم آستین ساقی است، آسمان برای من فرش زیر پا شده است.

هوش مصنوعی: من چقدر تلاش می‌کنم تا زخم خود را درمان کنم، در حالی که این تیر به استخوان من نفوذ کرده است.

هوش مصنوعی: آه، چه trist است که در مسیر عشق، آخرین کسی هستم که می‌روم.

هوش مصنوعی: تو گفتی که در مسیر تیر من نایستی، چون که هر وقت تیر می‌زنی، علامتم می‌زنی.

هوش مصنوعی: من همیشه ابروهای تو را می‌بوسم، حتی اگر با کمان خود به من تیر بزنی.

هوش مصنوعی: وقتی تو بر من نگاهی می‌افکنی، از خطرات ناگهانی دور و بی‌نقص می‌شوم.

هوش مصنوعی: گفتم که از ظلم و ستم تو شکایت کنم، اما لب‌های من نه تنها این را نمی‌گویند، بلکه مهر و محبت تو را هم بر آنها نقش بسته است.

هوش مصنوعی: بال‌هایم را نشکن که من باز شدم و خونم را نریز، زیرا من آواز می‌خوانم.

هوش مصنوعی: پرنده‌ی قدیمی من در این چمن، اما بر شاخه‌ی تو تازه لانه‌سازی می‌کنم.

هوش مصنوعی: از محبت او درخششی دیدم که هرگز تصورش را هم نمی‌کردم.