هوش مصنوعی: تا وقتی که لبان تو شراب عشق را به دوستان تقدیم می‌کنند، دل‌های توبه‌کاران دوباره به گناه باز می‌گردند.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی به ناامیدی‌ها نرسی، هرگز ناامید نشو و امیدواران را هم ناامید نکن.

هوش مصنوعی: عشق تو باعث شده که افراد مغرور و متکبر به زمین بیفتند و در مقابل محبت و زیبایی تو هیچ کاری نتوانند انجام دهند.

هوش مصنوعی: اگر رحمت و مهربانی خود را نثار دیگران نکنی، چه فایده‌ای دارد؟ آیا نیکوکاری را فراموش کرده‌ای و می‌خواهی موجب رنج بشر شوی؟

هوش مصنوعی: تو تنها با یک نگاه خود، قایق عشق را به سمت من آوردی و دریای دل‌های بسیاری را به حرکت درآوردی.

هوش مصنوعی: تا زمانی که لب خود را بر لبه‌ی جام شراب می‌نهادی، باده‌نوشان باده بیشتری می‌نوشیدند.

هوش مصنوعی: به من نشان بده که مثل ماه نو هستی و با ابروهایت زیبایی را به نمایش بگذار. دهان روزه‌داران را با لبخندت باز کن و شادی و زندگی را به آن‌ها هدیه بده.

هوش مصنوعی: جمعیت موهای نامرتب تو، دل‌های بی‌قرار را به تسخیر خود درآورده است.

هوش مصنوعی: شکوفه‌های نسرین و گل‌های بنفشه به زیبایی چهره تو رونق و رنگ و بویی تازه بخشیده‌اند و بهار را به تصویر کشیده‌اند.

هوش مصنوعی: غم و اشک من مانند باران، خاصیت و اثرات مثبت و شگفت‌انگیزی دارد.

هوش مصنوعی: یک عمر، نور زندگی‌ام به خاطر غم تو خاموش شد تا اینکه مقام و جایگاهی را که جان‌سپاران دارند، به دست آورد.