فیض کاشانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>شادم که غمت همره جان خواهد بود</p></div>
<div class="m2"><p>عشقت با دل در آن جهان خواهد بود</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>هجران تو با کالبدم خواهد ماند</p></div>
<div class="m2"><p>وصل تو حیات جاودان خواهد بود</p></div></div>

کلیات اشعار مولانا فیض کاشانی با تصحیح و مقابلهٔ محمد پیمان - فیض کاشانی - تصویر ۳۴۹

رباعی شمارهٔ ۱۷

شادم که غمت همره جان خواهد بود
عشقت با دل در آن جهان خواهد بود
هجران تو با کالبدم خواهد ماند
وصل تو حیات جاودان خواهد بود

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات ابراز شادی می‌کند که غم محبوبش همیشه با او خواهد بود. عشق او در عالم دیگر ادامه خواهد داشت و جدایی از محبوب حتی در جسم او باقی خواهد ماند، در حالی که وصال محبوب برای او زندگی جاودانه به ارمغان خواهد آورد.

رباعی شمارهٔ ۱۵

رباعی شمارهٔ ۱۶

هوش مصنوعی: من خوشحالم که غم تو همیشه با من خواهد بود و عشق تو در دل من برای همیشه در آن دنیا باقی می‌ماند.

شادم که غمت همره جان خواهد بود

عشقت با دل در آن جهان خواهد بود

هوش مصنوعی: فراق تو با بدنم همراه خواهد بود، اما اتحاد و وصال تو زندگی ابدی و جاودانه‌ای خواهد داشت.

هجران تو با کالبدم خواهد ماند

وصل تو حیات جاودان خواهد بود

رباعی شمارهٔ ۱۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده