هوش مصنوعی: وقتی که اردشیر بر تخت نشست، آن تخت که متعلق به شاپور پیر بود را تزئین کرد.

هوش مصنوعی: او عزم خود را جزم کرد و ایرانیان را فراخواند و آنها را برتخت زرین نشاند.

هوش مصنوعی: او گفت که نمی‌خواهد هیچ کس از بلای روزگار رنج بکشد.

هوش مصنوعی: اگر دنیا با خواسته‌هایم هماهنگ شود، همه می‌توانند شدت و آرامش درونم را مشاهده کنند.

هوش مصنوعی: اگر دنیا با ما سازگار نباشد، ما خودمان جهانی جدید می‌سازیم.

هوش مصنوعی: دنیا را برادر به ما سپرد، چون او فرزندی دانا داشت.

هوش مصنوعی: من روانم را به او می‌فرستم و بر او درود می‌فرستم، زیرا او از افراد بداندیش و بدکردار پاک شده است.

هوش مصنوعی: وقتی شخصی مانند شاپور به مقام و عظمت برسد، در نزد او زمان‌هایی برای تقدیر و احترام به او وجود خواهد داشت و در این مواقع از تاجی گرانبها نیز بهره‌مند خواهد شد.

هوش مصنوعی: من امور و مسئولیت‌هایم را به او می‌سپارم، چه اینکه شاپور شاه چنین عهدی بسته است.

هوش مصنوعی: من این تخت را به خاطر او و از نسل پدرانم به ارث برده‌ام.

هوش مصنوعی: شما باید دائماً به یادآوری حق و عدالت بپردازید و در تلاش باشید تا اصول و قوانین را رعایت کنید.

هوش مصنوعی: بدان که ما سختی‌ها را تجربه کردیم و از آن گذشته‌ایم، همچون مردان که تمام زحمت‌های ما به باد رفته است.

هوش مصنوعی: زمانی که ده سال از زندگی دنیا به درستی گذشت، آنچه را که خواست، دریافت کرد و بخششی را انجام داد.

هوش مصنوعی: در این بیت به این اشاره شده است که شخصی بدون زحمت و تلاش، چیزهایی چون مالیات و باج را به دست نمی‌آورد و در نهایت به مقام و جایگاهی نخواهد رسید. به عبارت دیگر، برای دستیابی به موفقیت و مقام، باید از دیگران چیزی طلب کرد و تلاش کرد.

هوش مصنوعی: این شخص را نیکوکار نامیدند زیرا هرکس که از او راحتی جست، او را ترک کرد.

هوش مصنوعی: وقتی شاپور به درگاه وارد شد و تاج بر سر گذاشت، آن کلاه خوشبختی را به او سپردند.

هوش مصنوعی: آن دلاور از عهد و پیمان خود دور نشد و به جوانمردی، نظم و ترتیب زندگی‌اش را حفظ کرد.