هوش مصنوعی: یک ماهی در حال حرکت به سمت مقصدش بود و به زحمت از کناره‌های شاه و سپاه عبور می‌کرد.

هوش مصنوعی: او به کوهی نزدیک شد که در آنجا حیوانات وحشی و ماهی وجود نداشت.

هوش مصنوعی: کسی کوهی را مشاهده کرد که بر روی آن سنگ‌های لاجوردی وجود دارد و همچنین خانه‌ای را دید که بر روی آن سنگ‌های یاقوت زرد به کار رفته است.

هوش مصنوعی: همه جا پر از چراغ‌های بلوری است و در داخل، چشمه‌ای از آب شور جریان دارد.

هوش مصنوعی: بر روی چشمه‌ای زرخیز، دو صندلی قرار داده شده که یکی از آنها در حال خوابیدن است و نشان از بختی بد دارد.

هوش مصنوعی: تن مردم مانند جسم گراز است که در ناچاری و بیچارگی بر تخت سلطنت افتاده است.

هوش مصنوعی: او بر روی بستر نرم و خوشبو از کافور، چادری زیبا و لطیف از پارچه دیبا بر افراشته است.

هوش مصنوعی: یک گوهر سرخ به جای چراغی روشن در میان همه زمین‌ها و باغ‌ها درخشان و مشعشع شده است.

هوش مصنوعی: نوری که از ستاره در آب منعکس شده، باعث شده همه خانه‌ها مانند آفتاب روشن شوند.

هوش مصنوعی: هر کسی که به جایی رفت، چیزی را با خود برد و اگر هم خاک آن خانه را به کسی سپرد.

هوش مصنوعی: تمام وجودت به شدت لرزید و از این لرزش، زندگی در تو به جوش و خروش افتاد.

هوش مصنوعی: صدای بلندی از چشمهٔ آب شور به گوش می‌رسد که می‌گوید ای آرزومند، چرا اینقدر به آرزوهای بی‌پایه و اساس می‌پردازی؟

هوش مصنوعی: بسیاری از چیزها را دیده‌ای که دیگران ندیده‌اند، اکنون باید به سوی گذشته برگردی و کنترل اوضاع را در دست بگیری.

هوش مصنوعی: اکنون زندگی‌ات به طرز قابل‌توجهی کوتاه شده و مقام و جایگاه تو، بدون وجود حکمرانی قدرتمند، خالی و بی‌محتوا شده است.

هوش مصنوعی: سکندر ترسید و به سرعت به سمت سپاهش برگشت، مانند دودی که به یکباره ناپدید می‌شود.

هوش مصنوعی: از آن مکان، سپاه چالاک و تند به پیش می‌تازد و صدای فراوانی از خداوند بلند می‌شود.

هوش مصنوعی: از آن کوه که دور افتاد، به دلش غم و اندیشه‌ای برای جانش پدیدار شد.

هوش مصنوعی: او با درد و گریه از جا می‌راند و سپاه او را از جلو و عقب راهنمایی می‌کند.