هوش مصنوعی: گروهی که به یادآوری گذشته‌ها و خاطرات اهمیت نمی‌دهند، در واقع از ارزش‌های وجودی خود غافل شده‌اند.

هوش مصنوعی: آنهایی که با حقیقت آشنا نیستند، مرا فراموش کرده‌اند. به خودشان نگاه کنند، چقدر زود کسی را از یاد می‌برند.

هوش مصنوعی: شکایتم از هیچ‌کس نیست جز از بخت بد خودم. دیگران به خاطر درد و رنجی که کشیده‌ام، گناه را به گردن آتش می‌اندازند و فراموش کرده‌اند که من تنها قربانی‌ای هستم که دچار این دود شده‌ام.

هوش مصنوعی: هرگز نتوانستیم به طور کامل از امنیت و آسایش برخوردار شویم، حتی اگر در ظاهر خوب به نظر برسد، اما واقعیت این است که جزئیات مهم و اساسی فراموش شده‌اند.

هوش مصنوعی: زمانی را که مردگان در حال خوش گذرانی هستند، خوش باد! زیرا این آسمان آبی، فراموش کرده است که آن‌ها وجود داشته‌اند.

هوش مصنوعی: غفلت آن‌چنان بر اهل فکر و آگاهی سایه افکنده که آنان لذت مشاهده‌ی حقیقت را فراموش کرده‌اند.

هوش مصنوعی: عاشقان با تیغ عشق در آغوش خود آرام دارند و دیگر به حسادت‌های دیگران فکر نمی‌کنند.

هوش مصنوعی: بیدلان آن‌قدر در لذت درد و زخم غرق شده‌اند که حتی کلاهخود خود را فراموش کرده‌اند.

هوش مصنوعی: هرگز نوازش من را به بی‌مهری تبدیل نمی‌کنند، این افراد با کرم و generosity که فراموش کرده‌اند چه بوده‌اند.

هوش مصنوعی: من با ناله‌های دردناک خود، اربابان و کسانی که به شادی و خوشی مشغول هستند را از یاد برده‌ام و آنها دیگر به نغمه‌های آرامش‌بخش عود توجهی نمی‌کنند.

هوش مصنوعی: من نمی‌گویم که آیا وفا وجود داشت یا نداشت، حتی اگر بود یا نبود، دیگر به یاد نمی‌آورند.

هوش مصنوعی: خونمایی بی‌فایده و بی‌هدف تو به جایی نمی‌رسد؛ این تلاش‌ها و زحمت‌ها چه فایده‌ای دارند، وقتی که فراموش کرده‌اند.