هوش مصنوعی: لحظه‌ای که آن گل زیبا با نیت آسیب زدن به من می‌خندد، این از نازکی رفتارش نیست، بلکه نتیجه دیوانگی من است.

هوش مصنوعی: به خاطر ناامیدی از آن درگاه، از نعمت‌های آن محروم مانده‌ام و این نشان‌دهنده‌ی بدشانسی و سرنوشت بد من است.

هوش مصنوعی: من از شادی و سرور بیرون زدم و مثل شمع خندیدم، در حالی که کسی که از آتش درون من بی‌خبر است، به حال من توجه ندارد.

هوش مصنوعی: سرنوشت مرا به مشاغل سخت کشانده است، مانند فرهاد که به خاطر عشقش کوه بیستون را حفر کرد؛ زیرا بار سنگین احساسات من نیز برایم همانند کوه بیستون است.

هوش مصنوعی: ای باغبان، مرا به گریه نرسان، زیرا اشک من مانند رنگ و آب گل‌هاست و از آن می‌تراود.

هوش مصنوعی: به زیبایی و با نگاهی عاشقانه به من بنگر، که سخنانم چه اندازه پرشور و نافذ است و نیازی به داستان‌ها و افسانه‌ها ندارم.

هوش مصنوعی: شعله‌های آتش و سوز و غم من، نشان دهنده‌ی دردی است که در دل دارم. این آتشی که بیرون می‌بینید، نشانه‌ای از عواطف و احساسات عمیق درون من است.