هوش مصنوعی: گل روی محبوب ما، ما را از بهار محروم کرده است و نظر ما به بنفشه‌ای معطوف شده که زیبایی او را تحت تأثیر قرار داده است.

هوش مصنوعی: سرو زیبای نازنین، در باغ جلوه نکن، زیرا در اینجا زیبایی و دلربایی او به قدری است که خود را نمی‌توانی نشان دهی.

هوش مصنوعی: ای نسیم صبحگاهی، بگذار غنچه‌ها به آرامی باز شوند. اما از بوی گل چه فایده‌ای نصیب من می‌شود، وقتی که خود عطر او برایم کافی است.

هوش مصنوعی: بگو که زیبایی بهشت همانند پرندگان درخت سدر باشد، اما برای دل من، گلزار کوی محبوبم کافی است.

هوش مصنوعی: ای رقیب، تا کی می‌خواهی با زیبایی و ناز و کرشمه‌ی ابروی او ما را به زحمت بیندازی؟

هوش مصنوعی: جایی که سر عاشق به خاطر نوشیدن می عشق سنگین گردیده، در حالت خواب و بی‌خودی، سرش را روی زانوی معشوق گذاشته است.

هوش مصنوعی: ای همدم صبح، یک لحظه او را بیدار کن، چون در خواب لذت بخش او، جادوی نرگس او خوابیده است.

هوش مصنوعی: موهای فر مانند گل بنفشه‌اش را چنان رها می‌کنم که دل دیوانه‌ام در دام آن گرفتار شود و هیچ چیز دیگری برای من اهمیت نداشته باشد.

هوش مصنوعی: بوسه‌ای از لب‌های تلخ فغانی در شب وصل، قصه‌ای شگفت‌انگیز همچون سنگ عقیق است که او را به گفتگو وادار می‌کند.