هوش مصنوعی: ای کاش آن ابرو مانند کمان و آن چشم سیاه به طرز زیبایی پرده‌ای لطیف بر روی نرگس دلبر کشیده باشد.

هوش مصنوعی: از آن پادشاه که با elegance و ناز و کرشمه در جمع حاضر می‌شود، به من اجازه داد تا در دل و جانم پرده‌برداری کنم. اما در همان حال، بارها با شمشیر از میان موانع گذشتم و دوباره آن‌ها را بستم.

هوش مصنوعی: در روز وصال، آن گوهری که سخن می‌گوید، چنان افسونگری می‌کند که مردم رازها را به دقت می‌شنوند و زبان و گوششان محکم بسته می‌شود.

هوش مصنوعی: آوایی به من می‌رسد که نمی‌دانم از کجا است. به نظر می‌رسد که من برای شکار آماده‌ام و طبل را به صدا درآورده‌ام.

هوش مصنوعی: هر کسی که دلش را در دام عشق قرار دهد، نمی‌تواند به‌راحتی از چنگال آن فرار کند، حتی اگر جانش را هم برای رهایی بدهد.

هوش مصنوعی: نوای طنبور ترک‌ها به عمق جان نفوذ می‌کند و از زمانی که چرخ ابریشم این ساز برپا شد، حسرت و اندوهی به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: اگر داستان من به سرانجامی خطرناک برسد و خونریزی به دنبال داشته باشد، من همچنان بر عهدی که از ابتدا با او بسته‌ام باقی خواهم ماند.

هوش مصنوعی: اگر استخوانم را نبینی، بدان که این تعویذ را از باد به دور پرواز بردم و بارها آن را در آسمان پرواز داده‌ام.

هوش مصنوعی: دیروز در میخانه، از درد و غم خود آهی کشیدم و آواز خوان خوش صدایی را دیدم که در صدایش هزاران راز و ناگفته وجود داشت.

هوش مصنوعی: طوطی با طبیعت دل‌انگیز خود به خاطر آن لباس چینی، اینگونه درخت کلام را در باغ شیراز پرورش داد.