هوش مصنوعی: علم زمانی که به عشق برسد، دچار ترس می‌شود؛ زیرا علم به پایداری صفات مربوط است و عشق به نابودی آن صفات. بقا و فنا نمی‌توانند به صورت همزمان ویژگی یک نفر باشند. در اینجا نکته‌ای نهفته است: هنگامی که عشق به کمال خود برسد، از مرتبه علم به مشاهده می‌پردازد و می‌خواهد که به مقام علم دست یابد. معنی علم این است که صورت معشوق در نفس عالم نقش بندد؛ او می‌خواهد که تصویر معشوق در وجودش ثبت شود تا از درد جستن و طلب آرامش یابد و در عذاب نباشد، به‌طوری که همیشه معشوق را در درون خود بیابد بدون اینکه به او برسد. اگر این مقام به جمال نمایان شود، خواسته عاشق تحقق می‌یابد؛ زیرا حتی اگر معشوق از او هزار فرسنگ دور باشد، عاشق او را نزدیک می‌داند و شناخته شده می‌یابد و همه چیز را به نوعی، نزدیک و حاضر تصور می‌کند. اگر صورت معشوق در حس مشترک او پدیدار شود، تنها می‌تواند از عشق لذت ببرد، ولی سرانجام حاکم غیرت، خیال را تحت کنترل درمی‌آورد و باعث می‌شود که او در دردهای ابدی باقی بماند.

هوش مصنوعی: عاشق به خاطر عشق جانش را از دست می‌دهد، حتی اگر معشوق با او همدل و همراه باشد.

هوش مصنوعی: او به خاطر ناتوانی‌اش امیدی داشت؛ این کار را هم به او بگو که چه چیزی شایسته‌اش است.