هشدار: این کتاب منتسب به عراقی در اصل از آن او نیست و در واقع نام آن «عشق‌نامه» و سرودهٔ شاعری به نام «عزالدین عطایی» (زنده در سال ۷۲۱ قمری) است. در صفحهٔ ۵۹۷ جلد چهارم «دانشنامهٔ زبان و ادب فارسی» به سرپرستی اسماعیل سعادت منتشر شده توسط فرهنگستان زبان و ادب فارسی به سال ۱۳۹۱ آمده است: «مثنوی‌ای هست به نام «عشاق‌نامه» یا «ده فصل» که بارها تصحیح و چاپ شده است و در آن حکایاتی در باب شاهدبازی نیز نقل شده است. در این اثر، برخلاف آنچه زرین‌کوب (ص ۱۴۸) گفته است، هیچ نشانه‌ای از تأثیر آراء ابن عربی دیده نمی‌شود و در واقع این مثنوی از عراقی نیست، بلکه از شاعری تبریزی به نام عزالدین عطایی است که از ممدوحان شمس‌الدین جوینی بوده است.» این کتاب با نام عشق‌نامه و درج نام مؤلف عزالدین عطایی به تصحیح «سارا ساورسفلی» هم منتشر شده است که توصیه می‌شود علاقمندان مقدمهٔ این چاپ را در مورد سرایندهٔ راستین این اثر مطالعه کنند.