هوش مصنوعی: ما با بوسه بر آن قبر پاک، از اشک‌های آن زمین، گلی خواهیم رویاند.

هوش مصنوعی: می‌خواهم درد کهنه‌ام را به پادشاه بگویم و از غم، دل خالی‌ام را پر کنم.

هوش مصنوعی: به دستور رهبر مذهبی، پیر راد به سوی سرزمین کربلا حرکت کرد.

هوش مصنوعی: او به همراه کاروان به سوی حرم می‌رفت و حالتی غمگین و دردآور داشت. سر و رویش به خاطر اندوه و غم پژمرده و نامناسب به نظر می‌رسید.

هوش مصنوعی: از سوی دیگر، از میان انصار، از پیری انتخاب کن که نامش جابر و دلش پاک است.

هوش مصنوعی: به‌دنبال بوی خوش آن مرقد عطری که در کربلا است، از یثرب به‌سوی آنجا حرکت کرد.

هوش مصنوعی: در روز اربعین امام، در آن دشت، یاد و نام نیک او به یاد می‌آید.

هوش مصنوعی: زنحی‌پایه‌های مراسم حج، مردی در آغاز سفر به کربلا، در آب فرات غسل کرد تا پاکیزگی و تطهیر روحی داشته باشد.

هوش مصنوعی: سپس لباس احرام را بر تن کرد و به سوی مزار نوه پیامبر بزرگوار حرکت کرد.

هوش مصنوعی: در کنار او، گروهی از افرادی بودند که به او وابسته بودند و از پیوستن به او خوشحال بودند.

هوش مصنوعی: به یکی از سرزمین‌ها سلام و درود فرستاد و اشک‌هایش به مانند سیلی به جاری درآمد.

هوش مصنوعی: درویش خود را بر آن قبر نیک انداخت و صورت و پیشانی‌اش را به خاک مالید.

هوش مصنوعی: دلش را با گریه بازگو کرد و اطرافش را افرادی غمناک احاطه کرده بودند.

هوش مصنوعی: به طور ناگهانی صدای بسیار بلندی شنیده شد و گروهی که نسبت به خاندان پیامبر خدا تعلق داشتند، به آنجا رسیدند.

هوش مصنوعی: وقتی آن مزار درخشان را دیدند، از درشکه خود به زمین افتادند.

هوش مصنوعی: زمانی که جابر، شخصیتی پاک و با ایمان، از وقایع آگاه شد، به ملاقات سیدالساجدین آمد.

هوش مصنوعی: او را بوسید و از چشمانش اشک خونین به پایین ریخت.

هوش مصنوعی: اُفت این درد درون، ناله‌ای آغاز کرد و به یاد شاه شهیدان افتاد.

هوش مصنوعی: سلطان بیمار به او محبت کرد و او فرود آمد و خود را شناساند.

هوش مصنوعی: فرمان داد تا آن مرد بیگانه به سمت آن آرامگاه برود و به یکی از کناره‌ها نزدیک شود.

هوش مصنوعی: زمانی که جایی از بیگانگان خالی شد، پرچم عزای ما به اهتزاز درآمد.

هوش مصنوعی: چگونه بگویم که در آن دشت وسیع از غم، در زمانی که بر آل نبی گذشت، چه حالتی داشتم؟

هوش مصنوعی: موی پریشان و خروشان، به سمت قبر پادشاه، چهره خود را نهادند.

هوش مصنوعی: از غم و اندوه، خاک بر سر ریختند و در دل، صبر را چاک کردند.

هوش مصنوعی: صدای بلندی از آن یکسان به گوش می‌رسد که حتی در آسمان هم پژواک پیدا کرده است.

هوش مصنوعی: از ناله‌ها و غم آن مردم، زمین راستی، موجودات زنده نیز نگران و اندوهگین شده‌اند.

هوش مصنوعی: از ماهی دریا و از مرغ آسمان، در دشت مانند نی نغمه‌سرا بیرون آمده است.

هوش مصنوعی: از غم و اندوهی که در جامعه حاکم است، زمانه به تاریکی فرو رفته و فضای زندگی به خاطر افزایش دلشکستگی‌ها تنگ و دشوار شده است.

هوش مصنوعی: هر شخصی به خاطر یک شهید به شدت ناله و فریاد می‌کرد، مانند اینکه هزار نفر در غم آن شهید گریه می‌کنند.

هوش مصنوعی: دل زینب (س) به شدت آزرده و مضطرب شد، و از عمق جانش مانند دریا به شدت به جوش و خروش آمد.

هوش مصنوعی: روز آسا چهره‌اش را نمایان کرد و موی تاریکش را به دلیری برافراشت.

هوش مصنوعی: دو چهره بر زمین خراشیده شد و خون بر آن خاک پاک ریخته گردید و زمین به رنگ لعل درآمد.

هوش مصنوعی: با ناراحتی می‌گفت: ای پادشا، غم تو تا آخر عمرم همراه من خواهد بود.

هوش مصنوعی: سر خود را از خاک من بردار و به بالا نگاه کن، چون من هدیه‌ای از شام برای تو آورده‌ام.

هوش مصنوعی: ای داور، من یک دل خسته و روحی خستگی‌کشیده را به تو می‌آورم، که رنگش آبی و نیلگون است.

هوش مصنوعی: اگر بعد از تو از ما بپرسی که چه بر ما گذشت، بدان که این داستان خیلی طولانی است.

هوش مصنوعی: اگر بگویم که از کوفه و شهر شام خبری نخواهد بود تا روز قیامت، این سخن به حقیقت نخواهد پیوست.

هوش مصنوعی: در زندگی من سختی‌ها و رنج‌های زیادی وجود داشته است و این دردها و مشکلاتی که از آسمان بر من نازل شده، بسیار ظلم و ستم بوده است.

هوش مصنوعی: دشمن نتوانست به قدری سختی ایجاد کند که تو را از برادر یا خواهر خود جدا کند.

هوش مصنوعی: به تو می‌گوید که زمانش فرا رسیده تا زخم‌های تو را التیام بخشد و به تو آرامش دهد.

هوش مصنوعی: ای کاش، ای برادر! در این زمین تاریک چگونه خوابیده‌ای در حالی که بدنت پاره پاره است.

هوش مصنوعی: تن انسانی را که از بال و پر جبرییل، لباس دریافت کرده است، برای شستشو و پاکی به آب زلال و شیرین می‌سپارند.

هوش مصنوعی: در آن آفتاب که زندگی و نشاط را به همراه دارد، چه بر تو گذشته که به حال خشک و بی‌روح درآمده‌ای؟

هوش مصنوعی: کسی که در خاک به سوی مرگ رفت و زندگی‌اش را پایان داد، آیا کسی برایش عزاداری نکرد و پیراهنش را پاره نکرد؟

هوش مصنوعی: ای شهریار، نه مادری در کنار توست و نه خواهری که جسم تو را استوار نگه دارد.

هوش مصنوعی: من چه بگویم ای پادشاه، کجا بدی به سرت آمده که چشمت را می‌بندی مگر اینکه مادر تو هم باشد.

هوش مصنوعی: تو با خواهر خود در سفر هستی و می‌خواهی بدانی که چه حوادثی برای او پیش خواهد آمد.

هوش مصنوعی: وقتی تو به من توجه کردی و مرا دیدی، بهتر است که داستان را کوتاه کنم.

هوش مصنوعی: بسیاری از این قصه‌ها را گفت تا آنکه آن زن نوحه‌گر که در حال گریه و سوگواری بود، زبانش بند آمد و سکوت کرد.

هوش مصنوعی: دیگر زنان نیز با صدای جانسوزی گریه کردند، یکی بر درگذشت پدر و دیگری بر فوت پسر.

هوش مصنوعی: پس از پایان دوران عزاداری، به سمت یثرب حرکت کردند و راهی را تنظیم کردند.

هوش مصنوعی: جهان به دور سیدالساجدین می‌گردد و او همواره با جسم خود، سرور دین را در کنار دارد.

هوش مصنوعی: پس از آن، به تنهایی به سوی یثرب راه افتاد و همراهانش نیز به او پیوستند.

هوش مصنوعی: دل به عشق شاه داده و با چشمانی گریان و پر از حسرت، به سوی او حرکت کردند.

هوش مصنوعی: هر جا که شترها پا گذاشتند، چشمه‌سارها از اشک زنان پر شد.