ابن یمین » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۷۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ما چو زلف و چشمت ای مهوش پریشانیم و مست</p></div>
<div class="m2"><p>جام نام و ننگ را بر سنگ قلاشی شکست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گو مکن دیوانه را عاقل نصیحت بهر آنک</p></div>
<div class="m2"><p>هوشیاری ناید از مست صبوحی الست</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>بر صَوامِع از صفای رویت ار عکسی فتد</p></div>
<div class="m2"><p>ای بسا غوغا که خیزد از صف اهل نشست</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>آرزو دارم به تریاق لب جان‌پرورت</p></div>
<div class="m2"><p>رحم کن چون مار زلف تابدارت دل بخست</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>مهر آن ماه کمان‌ابرو نه کار تست لیک</p></div>
<div class="m2"><p>از پشیمانی چه سود اکنون چو تیر از شست جست</p></div></div>
<div class="b" id="bn6"><div class="m1"><p>دل به سان ماهی بر خاک از آنم می‌تپد</p></div>
<div class="m2"><p>کآید از یک بند زلف پر خمش پنجاه شست</p></div></div>
<div class="b" id="bn7"><div class="m1"><p>دل به مهر دیگری ابن یمین دادی ز دست</p></div>
<div class="m2"><p>در جهان گر دیگری همتاش دانستی که هست</p></div></div>

دیوان اشعار ابن یمین فریومدی (از روی نسخه قدیمی مورخ به سنه ۹۲۱ هجری قمری) - ابن یمین فریومدی - تصویر ۲۷۸

شمارهٔ ۷۹

ما چو زلف و چشمت ای مهوش پریشانیم و مست
جام نام و ننگ را بر سنگ قلاشی شکست
گو مکن دیوانه را عاقل نصیحت بهر آنک
هوشیاری ناید از مست صبوحی الست
بر صوامع از صفای رویت ار عکسی فتد
ای بسا غوغا که خیزد از صف اهل نشست
آرزو دارم به تریاق لب جان پرورت
رحم کن چون مار زلف تابدارت دل بخست
مهر آن ماه کمان ابرو نه کار تست لیک
از پشیمانی چه سود اکنون چو تیر از شست جست
دل به سان ماهی بر خاک از آنم می تپد
کآید از یک بند زلف پر خمش پنجاه شست
دل به مهر دیگری ابن یمین دادی ز دست
در جهان گر دیگری همتاش دانستی که هست

شمارهٔ ۷۷

شمارهٔ ۷۸

ما چو زلف و چشمت ای مهوش پریشانیم و مست

جام نام و ننگ را بر سنگ قلاشی شکست

گو مکن دیوانه را عاقل نصیحت بهر آنک

هوشیاری ناید از مست صبوحی الست

بر صَوامِع از صفای رویت ار عکسی فتد

ای بسا غوغا که خیزد از صف اهل نشست

آرزو دارم به تریاق لب جان‌پرورت

رحم کن چون مار زلف تابدارت دل بخست

مهر آن ماه کمان‌ابرو نه کار تست لیک

از پشیمانی چه سود اکنون چو تیر از شست جست

دل به سان ماهی بر خاک از آنم می‌تپد

کآید از یک بند زلف پر خمش پنجاه شست

دل به مهر دیگری ابن یمین دادی ز دست

در جهان گر دیگری همتاش دانستی که هست

شمارهٔ ۷۸

اطلاعات