ابن یمین » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۶۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ساقیا برخیز کاکنون وقت می نوشیدنست</p></div>
<div class="m2"><p>موسم بستان و هنگام گلستان دیدنست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ابر نیسانی ز بهر گریه بگشادست چشم</p></div>
<div class="m2"><p>غنچه لب بسته را زین پس گه خندیدنست</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>گلشن حسن ترا گل هست و رنج خار نیست</p></div>
<div class="m2"><p>رخصتم ده تا بچینم ز آنکه وقت چیدنست</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>ما همی کوشیم و جمعی هم ولیکن ملک وصل</p></div>
<div class="m2"><p>تا کرا بخشد سعادت کاین نه از کوشیدنست</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>عیش من در بزم جانان از جگر خوردن کباب</p></div>
<div class="m2"><p>وز دل پر خون شراب عاشقی نوشیدنست</p></div></div>
<div class="b" id="bn6"><div class="m1"><p>تا زمین را از فلک تابد ز رویت آفتاب</p></div>
<div class="m2"><p>در پی اش چون سایه کار عاشقان گردیدنست</p></div></div>
<div class="b" id="bn7"><div class="m1"><p>گر گناهست اینکه گشت ابن یمینت دوستدار</p></div>
<div class="m2"><p>ذیل عفوی بر گناه او گه پوشیدنست</p></div></div>

دیوان اشعار ابن یمین فریومدی (از روی نسخه قدیمی مورخ به سنه ۹۲۱ هجری قمری) - ابن یمین فریومدی - تصویر ۲۷۱

شمارهٔ ۶۱

ساقیا برخیز کاکنون وقت می نوشیدنست
موسم بستان و هنگام گلستان دیدنست
ابر نیسانی ز بهر گریه بگشادست چشم
غنچه لب بسته را زین پس گه خندیدنست
گلشن حسن ترا گل هست و رنج خار نیست
رخصتم ده تا بچینم ز آنکه وقت چیدنست
ما همی کوشیم و جمعی هم ولیکن ملک وصل
تا کرا بخشد سعادت کاین نه از کوشیدنست
عیش من در بزم جانان از جگر خوردن کباب
وز دل پر خون شراب عاشقی نوشیدنست
تا زمین را از فلک تابد ز رویت آفتاب
در پی اش چون سایه کار عاشقان گردیدنست
گر گناهست اینکه گشت ابن یمینت دوستدار
ذیل عفوی بر گناه او گه پوشیدنست

شمارهٔ ۵۹

شمارهٔ ۶۰

ساقیا برخیز کاکنون وقت می نوشیدنست

موسم بستان و هنگام گلستان دیدنست

ابر نیسانی ز بهر گریه بگشادست چشم

غنچه لب بسته را زین پس گه خندیدنست

گلشن حسن ترا گل هست و رنج خار نیست

رخصتم ده تا بچینم ز آنکه وقت چیدنست

ما همی کوشیم و جمعی هم ولیکن ملک وصل

تا کرا بخشد سعادت کاین نه از کوشیدنست

عیش من در بزم جانان از جگر خوردن کباب

وز دل پر خون شراب عاشقی نوشیدنست

تا زمین را از فلک تابد ز رویت آفتاب

در پی اش چون سایه کار عاشقان گردیدنست

گر گناهست اینکه گشت ابن یمینت دوستدار

ذیل عفوی بر گناه او گه پوشیدنست

شمارهٔ ۶۰

اطلاعات