ابن یمین » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۱۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>جانا ز لبت ما را گر کام نخواهد بود</p></div>
<div class="m2"><p>از ما بجهان باقی جز نام نخواهد بود</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>شادی وصالت را اغیار نمی بیند</p></div>
<div class="m2"><p>گوئی غم هجرانرا انجام نخواهد بود</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>با طوطی جان گفتم گرد شکرش کم گرد</p></div>
<div class="m2"><p>کان سلسله مشکین جز دام نخواهد بود</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>آرام نمیگیرد بر روی تو زلف آری</p></div>
<div class="m2"><p>کس را بِه‌بَرِ آتش آرام نخواهد بود</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>ما را شِکَری باید از پسته خندانت</p></div>
<div class="m2"><p>گیرم که سلامی نه دشنام نخواهد بود</p></div></div>
<div class="b" id="bn6"><div class="m1"><p>هست ابن یمین از تو خشنود بدشنامی</p></div>
<div class="m2"><p>از تو طمعش زین بیش اکرام نخواهد بود</p></div></div>

شمارهٔ ۱۱۱

جانا ز لبت ما را گر کام نخواهد بود
از ما بجهان باقی جز نام نخواهد بود
شادی وصالت را اغیار نمی بیند
گویی غم هجرانرا انجام نخواهد بود
با طوطی جان گفتم گرد شکرش کم گرد
کان سلسله مشکین جز دام نخواهد بود
آرام نمیگیرد بر روی تو زلف آری
کس را به بر آتش آرام نخواهد بود
ما را شکری باید از پسته خندانت
گیرم که سلامی نه دشنام نخواهد بود
هست ابن یمین از تو خشنود بدشنامی
از تو طمعش زین بیش اکرام نخواهد بود

شمارهٔ ۱۰۹

شمارهٔ ۱۱۰

جانا ز لبت ما را گر کام نخواهد بود

از ما بجهان باقی جز نام نخواهد بود

شادی وصالت را اغیار نمی بیند

گوئی غم هجرانرا انجام نخواهد بود

با طوطی جان گفتم گرد شکرش کم گرد

کان سلسله مشکین جز دام نخواهد بود

آرام نمیگیرد بر روی تو زلف آری

کس را بِه‌بَرِ آتش آرام نخواهد بود

ما را شِکَری باید از پسته خندانت

گیرم که سلامی نه دشنام نخواهد بود

هست ابن یمین از تو خشنود بدشنامی

از تو طمعش زین بیش اکرام نخواهد بود

شمارهٔ ۱۱۰

اطلاعات