هوش مصنوعی: ای زیبای دل‌نواز، امیدوارم روزگارت خوش و خرم باشد.

هوش مصنوعی: به من رحم کن و از درد و رنج من بیشتر مکن، از این بدتر نکن که باعث هلاک من شوی.

هوش مصنوعی: دوری و جدایی تو برای من مانند مرگ است، در حالی که وجود تو زندگی ابدی را به ارمغان می‌آورد.

هوش مصنوعی: دل من به خاطر غم تو مانند لاله‌ای خونین شده است و من تنها مشغول گریه و ناله هستم.

هوش مصنوعی: هر روز به خاطر دوری‌ات اشک می‌ریزم و هر شب به خاطر عشق و yearning به تو ناله می‌زنم.

هوش مصنوعی: نگرانم اگر از دل غمگین خود آهی بکشم، آسمان‌ها بسوزند.

هوش مصنوعی: من در دام تو گرفتار شدم، تقدیر مرا به این حال دچار کرده است. اما چه ترفندی باید به کار ببرم؟

هوش مصنوعی: ای محبوب، به ذلت و خواری من نگاه نکن، بلکه نگران حال پریشان و زار من باش. خداوند را در این وضعیت در نظر بگیر.

هوش مصنوعی: اگر درد عشق و بار غم را حتی به اندازه یک ذره بر دلِ کوه بگذارند، آن را خرد و شکسته می‌کند.

هوش مصنوعی: از دل او فریاد بیرون می‌آید و اشک‌ها به مانند خون از چشمانش جاری می‌شود.

هوش مصنوعی: کسی که عشق را تجربه کرده و دچار درد و رنج ناشی از آن شده باشد، حقیقتاً طعم عشق را چشیده است.

هوش مصنوعی: می‌داند که من در عشق تو، هم شب و هم روز چه کارهایی انجام می‌دهم، ای ماه روشن‌کننده دل.

هوش مصنوعی: من در غیبت تو به انتظار خبر وصال هستم و امیدم به رسیدن به وصالت باقی مانده است.

هوش مصنوعی: تا وقتی که زنده‌ام، امیدوارم که جانم را در راه عشق فدا کنم.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که در پی پیدا کردن خودت هستی؛ پس باید درنگ کنی و از وابستگی به محبت من دست بکشی.