نجم‌الدین رازی » مجموعهٔ اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>یا رب تو مرین سایهٔ یزدانی را</p></div>
<div class="m2"><p>بگذار بدین جهان جهانبانی را</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>اندر کنف عاطفت خویشش دار</p></div>
<div class="m2"><p>این حامی بیضهٔ مسلمانی را</p></div></div>

شمارهٔ ۲

یا رب تو مرین سایه یزدانی را
بگذار بدین جهان جهانبانی را
اندر کنف عاطفت خویشش دار
این حامی بیضه مسلمانی را

هوش مصنوعی: شاعر از خدا می‌خواهد که سایه‌ی رحمت و حمایت خود را بر این جهان دائماً حفظ کند و همچنین انسان‌ها را زیر پرچم دوستی و محبتش قرار دهد تا بتوانند از اصول مسلمانی و همبستگی بهره‌مند شوند.

شمارهٔ ۱

هوش مصنوعی: ای پروردگارا، سایهٔ الهی‌ات را بر این دنیا قرار بده تا بر این جهان حکومت کند.

یا رب تو مرین سایهٔ یزدانی را

بگذار بدین جهان جهانبانی را

هوش مصنوعی: در آغوش محبت خود این حامی دین را نگه‌دار و از او حمایت کن.

اندر کنف عاطفت خویشش دار

این حامی بیضهٔ مسلمانی را

شمارهٔ ۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده