بلند اقبال » دیوان اشعار » ماده تاریخ » شمارهٔ  ۲ - تاریخ فوت

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>نصیر الملک هم دیدی که ناگاه</p></div>
<div class="m2"><p>جهان و زندگی را کرد بدرود</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>اگر چه تندخو می بود الحق</p></div>
<div class="m2"><p>کسی را هم ز خود مأیوس ننمود</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>ز عشرت در به روی خود اگر بست</p></div>
<div class="m2"><p>در آسودگی بر خلق بگشود</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>زیان برد ار کسی از خوی تندش</p></div>
<div class="m2"><p>بسی بردند از انصاف او سود</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>به اجحاف کسی راضی نگردید</p></div>
<div class="m2"><p>به آزار دلی دامن نیالود</p></div></div>
<div class="b" id="bn6"><div class="m1"><p>پی تاریخ سال رحلت او</p></div>
<div class="m2"><p>«بلنداقبال» اندر فکر می‌بود</p></div></div>
<div class="b" id="bn7"><div class="m1"><p>دو کس دیدم که می‌گفتند با هم</p></div>
<div class="m2"><p>نصیر الملک را حق عفو فرمود</p></div></div>
<div class="c"><p>۱۳۱۱قمری</p></div>

شمارهٔ  ۳ - تاریخ فوت

نصیر الملک هم دیدی که ناگاه
جهان و زندگی را کرد بدرود
اگر چه تندخو می بود الحق
کسی را هم ز خود مأیوس ننمود
ز عشرت در به روی خود اگر بست
در آسودگی بر خلق بگشود
زیان برد ار کسی از خوی تندش
بسی بردند از انصاف او سود
به اجحاف کسی راضی نگردید
به آزار دلی دامن نیالود
پی تاریخ سال رحلت او
بلنداقبال اندر فکر می بود
دو کس دیدم که می گفتند با هم
نصیر الملک را حق عفو فرمود
۱۳۱۱قمری

شمارهٔ  ۱ - تاریخ فوت

شمارهٔ  ۲ - تاریخ فوت

نصیر الملک هم دیدی که ناگاه

جهان و زندگی را کرد بدرود

اگر چه تندخو می بود الحق

کسی را هم ز خود مأیوس ننمود

ز عشرت در به روی خود اگر بست

زیان برد ار کسی از خوی تندش

بسی بردند از انصاف او سود

به اجحاف کسی راضی نگردید

به آزار دلی دامن نیالود

«بلنداقبال» اندر فکر می‌بود

دو کس دیدم که می‌گفتند با هم

نصیر الملک را حق عفو فرمود

شمارهٔ ۲ - تاریخ فوت

اطلاعات