بلند اقبال » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ  ۳۴ - معما

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>نام دلبر چهار حرف بود</p></div>
<div class="m2"><p>که سه حرفش یکی بود به نظر</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چون شودعید گوید او که بمن</p></div>
<div class="m2"><p>عید یابد تجلی و زیور</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>بوی مشکم از او رسد به مشام</p></div>
<div class="m2"><p>مشک بی شک گرفته در سر و بر</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>نام نامیش تا بدانی چیست</p></div>
<div class="m2"><p>دوستش شو بنه به پایش سر</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>جواب محمد (ص)</p></div>

شمارهٔ  ۳۵ - قطعه

نام دلبر چهار حرف بود
که سه حرفش یکی بود به نظر
چون شودعید گوید او که بمن
عید یابد تجلی و زیور
بوی مشکم از او رسد به مشام
مشک بی شک گرفته در سر و بر
نام نامیش تا بدانی چیست
دوستش شو بنه به پایش سر
جواب محمد ص

شمارهٔ  ۳۳ - قطعه

شمارهٔ  ۳۴ - معما

که سه حرفش یکی بود به نظر

چون شودعید گوید او که بمن

بوی مشکم از او رسد به مشام

مشک بی شک گرفته در سر و بر

نام نامیش تا بدانی چیست

دوستش شو بنه به پایش سر

شمارهٔ ۳۴ - معما

اطلاعات