هوش مصنوعی: بدون تأمل و عبرت‌گیری، انسان نمی‌تواند حیا را نادیده بگیرد؛ زیرا از این بی‌مبالاتی هیچ عایدی نخواهد داشت، و بلندپروازی در این زمینه تنها به ضرر او تمام می‌شود.

هوش مصنوعی: آشفتگی و خودبری خودت را کنار بگذار، چرا که شمع در هر آتشگاهی حضور دارد و به یاد ندارد که کسی در آنجا ردپایی گذاشته باشد.

هوش مصنوعی: ما به وضوح در کنار هم هستیم، اما چه کار می‌توان کرد؟ شرم تو بر چشمان ما قفل زده و اجازه نمی‌دهد آن را باز کنیم.

هوش مصنوعی: در محل و مکانی که احترام و بزرگداشت وجود دارد، شک و تردیدی برپاست، و اگر کسی دعا نکند، هیچ چیز دیگری نمی‌تواند امیدی به پاسخگویی و اجابت از جهان داشته باشد.

هوش مصنوعی: به خاطر شیطنت‌های چشمان ما، آن زیبایی در بین جمعیت پنهان ماند. از شدت دیوانگی یک نگاه به ما کرد، اما از حیا هیچ حركتی نکرد.

هوش مصنوعی: با اینکه زیبایی تو شبیه آرایشگری است که دل‌فریب است، اما بر ما زخم‌هایی زده‌ای و حتی یاد حنا را هم نکرده‌ای.

هوش مصنوعی: افسوس که انسان‌های باایمان نباید در برابر کارهای ناپسند مردم عادی به خود اجازه بدهند که مثل آنها رفتار کنند. این بی‌حیایی و نداشتن شرم از خدا بسیار زشت و ناخرسند است.

هوش مصنوعی: مینا در حال نواختن و سر و صدا کردن است، ای ساقی‌ها، بر جام‌های رنگ‌باختهٔ ما صدا نزنید.

هوش مصنوعی: دوستان و عزیزان، برای رسیدن به وصالی شیرین و ارزشمند، باید تلاش و کوشش کرد. ای موج، لازم نیست که بی‌تحرک و ساکن بمانی؛ در این مسیر، حرکت و شنا کردن به سود توست.

هوش مصنوعی: من از ثروت و نعمت‌های زندگی بهره‌مند شدم و از دوستانم فاصله گرفتم. آن‌ها گفتند که حتی دامنم را هم از دست نخواهم داد.

هوش مصنوعی: کارها مانند امواجی هستند که به سمت جلو حرکت می‌کنند، اما بدون هدف مشخص. سال‌هاست که این چرخه ادامه دارد، اما هیچ‌کس حاضر نیست به عقب برگردد و متوقف شود.

هوش مصنوعی: ما در صحبت با یکدیگر نمی‌توانیم به خوبی همدیگر را درک کنیم، بنابراین بحث ما در واقع سکوت است و اعمال ما هم هیچ‌کدام به انجام نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: غم و اندوهی که به خاطر محبت و وابستگی‌ها بر دوش ماست، بار سنگینی است که باید به خاطر عدم توانایی در تحمل آن بر دوش نداشته باشیم و باید این احساسات را از وجودمان جدا کنیم.