هوش مصنوعی: اگر به خودت توجه کنی و احساساتت را سرکوب نکنی، می توانی تغییرات را تجربه کنی. در پایان، در این مکان خالی، اثری از خودت به جا می‌گذاری.

هوش مصنوعی: نمی‌دانی که از این جمع و دنیا باید دوری کرد، تو مثل عمر شمع فقط در فکر گذر زمان هستی و آمد و رفت را نادیده گرفته‌ای.

هوش مصنوعی: اگر آن دنیا و مقام‌های بالا مثل همین دنیای خاکی ماندگار و ثابت باشد، عبور از این بیابان سخت و دشوار خواهد بود.

هوش مصنوعی: در این مکان، علم و دانایی در دل شب، مانند جاده‌ای است که از وجود آغاز می‌شود و تا عدم ادامه دارد. این مسیر طولانی و وسیع، راهی برای عبور از زندگی به بی‌پایانی است که باید پیموده شود.

هوش مصنوعی: این مکان پر از ترس و وحشت است. چه جایی برای توقف و اقامت وجود دارد؟ لحظه‌ای درنگ کرده‌ام که در میان حیرت و سردرگمی احساس می‌کنم پل محکم شده‌ای بر روی دریای گذر زمان است.

هوش مصنوعی: وقتی موج به آرامش می‌رسد، هیچ‌کس کنترل آن را به دست نمی‌گیرد و جهانی که از خود دور می‌شود، به آرامی به سمت مقصدش پیش می‌رود.

هوش مصنوعی: مدت دو روز است که به خاطر اتفاقی، احساس شرم و ناراحتی می‌کنم و نمی‌توانم به راحتی از این وضعیت عبور کنم.

هوش مصنوعی: این دنیا چه ارزشی دارد با مال و مقامش، وقتی که انسان بتواند به خاطر اراده و همت خود از آن‌ها بگذرد. من به خاطر این نوع نگاهی که به زندگی دارم، به بی‌نیازی و استقلال فکری افتخار می‌کنم.

هوش مصنوعی: در این اقیانوس از شرم و خجالت، عمرها مانند آب در حال حرکت و جا به جا شدن هستند؛ موجی که در نتیجه تفکر و تأمل بر گذشت زمان شکل می‌گیرد.

هوش مصنوعی: انسان برای عبور از مشکلات و چالش‌های زندگی باید به اندازه هر نفس و هر لحظه از خود خالی شود و جان خود را وقف کند. هیچ‌کس بدون این که در مسیری سخت و پرچالش مانند دریایی طوفانی عبور کند، به جایی نرسیده است.