هوش مصنوعی: در شب، نگاهم را به سمت خودم دوختم و وقتی به آیینه تو نگریستم، متوجه شدم که به همان اندازه که از خودم ناز کردم، انعکاس تو را نیز دیدم.

هوش مصنوعی: فریاد کسانی که در موقعیت ناتوانی هستند، به دلیل ناتوانی‌شان و محصور بودن در مشکلات بلا اثر می‌شود. من نیز در حالتی که شکسته و نیازمند هستم، با رنگ و رویی متفاوت خواسته‌هایم را ابراز می‌کنم.

هوش مصنوعی: در کنار صدها عبادتی که از روی تسلیم و ناتوانی انجام دادم، تنها یک سجده که عمیق و همراه با خضوع باشد، برای من کافیست.

هوش مصنوعی: به دلیل کمبود فضا در این دنیای ممکن، به آسمان و افق هر دو عالم نگاهی انداختم و در حیرت فرو رفتم.

هوش مصنوعی: ناامیدی، دعایم را به صورت آه بلند کرد و از دو جهان جدا شدم، چون این پیوند را خودم ایجاد کرده بودم.

هوش مصنوعی: در این دشت به خاطر نعمت نارسایی راحت و آرام هستم. اگر دستی به من نرسد، من خودم با تلاش گام‌های بلندی برمی‌دارم.

هوش مصنوعی: موجی از پاکی و خلوص در دنیای واقعی در حال حرکت بود و من از تصورات بی‌اساس خود فاصله گرفتم و به دنیای واقعی روی آوردم.

هوش مصنوعی: فکر و اندیشه‌ام به هم ریخت و تلاش عقل به جنون افتاد. دل هم به شدت تپید و خون به جوش آمد تا اینکه توانستم راز را بفهمم.

هوش مصنوعی: حبابی که نمایان‌گر دنیای خیال و احساسات من بود، به یک‌باره از دستم در رفت و آگاه شدم که زیبایی‌های زندگی چه زودگذر و ناپایدارند. اکنون چشمی باز کردم تا واقعیت را ببینم و به عمق آن پی ببرم.