هوش مصنوعی: ما از این دنیا رفتیم و تنها غم ما بر دل زمانه باقی ماند، همان‌طور که نشانی کمرنگ از ما در میان افرادی که اعتبار داشتند، باقی مانده است.

هوش مصنوعی: اگر چه ما در دل خاک وادی الفت جا داریم، اما عشق و محبت ما در هر جا که شکسته باشد، نشانی از خود به جای می‌گذارد.

هوش مصنوعی: دل همیشه به یاد تو می‌تپد و این احساس عمیق مانند گوهری ارزشمند است که پر از زندگی است، اما همچنان در ساده‌گی و خاکی بودن خود باقی مانده است.

هوش مصنوعی: حالت حیا مثل دامن چراغی است که نور عافیت را در خود نگه می‌دارد و این نور در دایره‌ای محدود به خود باقی مانده است.

هوش مصنوعی: اگر فقر و ثروت را نداشته باشم، هیچ شادی و نشاطی برای من ارزشی نخواهد داشت و نمی‌توانم بگویم که به خاطر این مسائل از کار و تلاش باز مانده‌ام.

هوش مصنوعی: مواظب باش که از کنار مشکلات به سادگی نگذری؛ زیرا آنقدر صدای ناله‌ای در این کوه‌ها ایجاد شده که اثرش هنوز باقی مانده است.

هوش مصنوعی: وقتی که زمان به سرعت می‌گذرد و دل همچنان در تپیدن است، فرصتی برای زندگی و لذت وجود ندارد. همزمان، آهو که به زیبایی و چالاکی خود در حال گذر است، نشانه‌ای از جوانی و شادابی را به یاد می‌آورد. در این میان، رقص غبار به عنوان نشانه‌ای از زندگی و گذر زمان در حال حاضر باقی مانده است.

هوش مصنوعی: هر جا که به جستجوی حقیقت پرداختیم و جانمان به شوق آن سوخت، کوه صدای ما را شنید و فقط چند جرقهٔ آتش از ما باقی ماند.

هوش مصنوعی: پیری به یاد وحشت‌هایی که در عمرش تجربه کرده بود، به سراغش آمد. در حالی که گماشته‌اش به سراغ تمایلات و آرزوهایش رفت، او در زیر بار گذشته‌اش باقی ماند.

هوش مصنوعی: حیرتم اجازه نداد که از وصال گل بچینم؛ زیرا زیبایی نگاه او به گونه‌ای بود که مرا در آغوش خود گرفت و ماندگار شد.

هوش مصنوعی: توقف من از خواستن، باعث شده که در دریا هم گوهر من به دور بماند و در دسترس قرار نگیرد.

هوش مصنوعی: چشمان زیبا و خوش‌رفتار من نمی‌توانند از دلتنگی جدا شوند و غبار عشق من در مسیر انتظار باقی مانده است.

هوش مصنوعی: بیدل به خاطر شعله‌ای که نفسش مانند برقی نازک و لطیف بود، احساس سوزش و درد شدیدی را تجربه کرد و به‌مانند شمعی که خاموش شده، به‌خاطر این احساس، بر روی سنگ مزارش باقی ماند.