هوش مصنوعی: انگور آماده می‌شود تا به میوه تبدیل شود. ای فرزند زیبا، بیدار شو و بچه‌ی انگور را در گهواره‌اش بگذار.

هوش مصنوعی: به او فرصت بده تا از روز سخت و رنج‌آور دی، بهبود یابد، چرا که روز دی به پایان رسیده و ماه و خورشید نیز در حال ظهور هستند.

هوش مصنوعی: ابرهای تیره کنار رفته‌اند و سرزمین نشابور نمایان شده است. سپاه از خوارزم حرکت کرده و تا بلغار پیش می‌رود.

هوش مصنوعی: در هر باغی نشانه‌هایی از سختی و خستگی وجود دارد و در هر شاخه‌ای صدای زاغ نشان‌دهنده‌ای از مشکلات و ناراحتی‌هاست.

هوش مصنوعی: درخت شمشاد نماد دوست و یار است، در حالی که زاغ سیاه نماینده رقیب و حسود است. برف شبانه بر روی سرو، نشانه‌ای از نعمت و زیبایی است که به آن رسیده است.

هوش مصنوعی: گویی در صف، سخنوری از نجبای کشور ایستاده است که دستار خود را به بوی خوش کافور و زنگار آغشته کرده.

هوش مصنوعی: آنچه در دستان نسیم است، تکه‌ای از نقره است و آن کوه، در واقع به همان تکه نقره که در دست نسیم است، اشاره می‌کند.

هوش مصنوعی: خورشید در ابر مانند چهره‌ای بیمار است یا در عمق دریا، می‌توان به شکل تخم مرغی موسی دلالت کرد.

هوش مصنوعی: این شعری به زیبایی ویژگی‌های خاص درخت بید را توصیف می‌کند. درخت بید مانند دستی از جنس طلا و جواهرات است که به زمین سایه می‌افکند و برکت می‌دهد. این توصیف نشان‌دهنده‌ی عظمت و زیبایی طبیعی درخت بید و تأثیر مثبت آن بر محیط اطرافش می‌باشد.

هوش مصنوعی: پس از مدتی که بهار و زیبایی‌ها در حال تداوم بود، ناگهان نشانه‌های زمستان و سرما دوباره به چشم آمدند و پرده‌های زربفت و زیبا که نماد زیبایی بهار بودند، دوباره به عقب کشیده شدند.

هوش مصنوعی: کشاورز فرزندانش را در باغ به هر سو فرستاد و جز جوانه‌ها و بچه‌گیاهان، در آنجا هیچ جنبنده‌ای ندید.

هوش مصنوعی: آنها با خنده و شادمانی به سوی او دویدند و بدون هیچگونه عذرخواهی و بخششی، گلویشان را بریدند.

هوش مصنوعی: وقتی کدیور متوجه شد که بچه‌ها خطا کرده‌اند، آن‌ها را به زنجیر بست.

هوش مصنوعی: سپس به داخل رفت و همه را دید و از آن همه، مکان را پاک و خالی کرد.

هوش مصنوعی: او تمام کالاها را به دکان آورد تا در یک روز بازار را رونق دهد و همه چیز را بفروشد.

هوش مصنوعی: او آن دختران را در سبد گذاشت و همه را به سمت خانه‌اش برد.

هوش مصنوعی: گروهی مشاهده کردند که زنی حامله است و تصور کردند که این زن در وضعیتی بد قرار دارد و به او کمک کردند. اما با توجه به ظاهر او، اشتباه برداشت کردند و فکر کردند که او نیازمند است.

هوش مصنوعی: دست‌ها و سرهایشان را پنجاه لگد زدند تا جایی که تمام خون و زندگی‌شان در یک لحظه از بدنشان خارج شد.

هوش مصنوعی: سپس به وضعیت خراب آن‌ها نگاه کرد و از کار آنها پشیمان شد و گناهانشان را بخشید.

هوش مصنوعی: او از چرخش خود به سمت خوابگاهشان آمد و روی خود را به خاطر بیهوده‌گی‌ها و راه‌های بی‌هدف‌شان بست.

هوش مصنوعی: او به طور پنهانی رازی را در دل خود نگه می‌داشت تا زمانی که مهتاب چند شبانه‌روز بگذرد و آن مشکلات و رنج‌ها از یادش برود.

هوش مصنوعی: زمانی که ماه چهارم فرا رسید، روزی پنهانی به آنجا رفت که آن‌ها خواب بودند.

هوش مصنوعی: شاید او بخواهد بپرسد که چه اتفاقی افتاده و در پی کسب اطلاعاتی درباره‌ی آن مشکل و گره‌ای که به شدت آزار دهنده بوده، باشد.

هوش مصنوعی: به جز ستاره‌های درخشان و گل‌های زیبا، هرچند چیزهای زیاد دیگری وجود دارند، او کمتر نشانه‌هایی از آن‌ها را می‌بیند.

هوش مصنوعی: وقتی به آن شگفتی نگاه کرد، ناگهان گفت: صد بار چه شگفت‌انگیز و دوصد بار چه شگفت‌انگیز!

هوش مصنوعی: این جمله از یک شخصیت مشهور در تاریخ و ادبیات فارسی نوشته شده است. در اینجا به این معناست که افرادی که در این مکان و در این موقعیت هستند، در واقع به مقام و مرتبه‌ای رسیدند که نه خورشید و نه ماه در آنجا دیده نمی‌شوند، و به نوعی وجودشان در آنجا از نور و روشنایی زیاد است. به عبارت دیگر، این افراد به حدی از شکوه و عظمت رسیده‌اند که دیگر قدرت‌های طبیعی مانند خورشید و ماه هم در سایه آن‌ها قرار دارند.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که زیبایی و خوشی این افراد در روز نمایان می‌شود، نه تنها در شب. به عبارت دیگر، در روز روشنایی و خوبی آن‌ها به وضوح دیده می‌شود.

هوش مصنوعی: این‌ها همان افرادی هستند که چند ماه پیش آن‌ها را از باغ زیبا و سرسبز خود به اینجا آوردم.

هوش مصنوعی: سپس به آنها لگد زدم و از پشت به آنها ضربه زدم، مانند این که در یک روز کم و بیش، آنها را سر جایشان گذاشتم.

هوش مصنوعی: پس اینجا آن‌ها را به حال خود رها کردم، بی‌کسی و بی‌حامی، بدون هیچ‌گونه مراقبت و پشتیبانی.

هوش مصنوعی: امروز این افراد با شکوه و احترام زیادی زندگی می‌کنند و شیوه و رفتارشان با گذشته متفاوت است.

هوش مصنوعی: این افراد بسیار زیبا و خوش‌‌روی به نظر می‌رسند، گویی که از مناطق خاص و مشهور مثل خلخ یا چین آمده‌اند.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که ستاره‌ها و سیاره‌هایی مثل خورشید، ماه، زهره و پروین در آسمان زیبا و پرنور هستند. انگار این آسمان، خانه‌ای است که مملو از نور و روشنی است.

هوش مصنوعی: کشاورز پس از تلاش و سر و صدا، شرابی ناب و خالص را به نمایش می‌گذارد که همچون بهشت زیبا و دل‌انگیز است.

هوش مصنوعی: از آن شراب لذیذ و خوشبو بنوش که همچون لاله رنگی زیبا دارد و از مشک نیز عطر دلپذیری می‌گیرد.

هوش مصنوعی: چهره‌ای پاک و گلگون مانند چهره محبوب و زیبای کسی، شاداب و روشن مثل دل پادشاهی که از کارهای نیک برخوردار است.

هوش مصنوعی: ماه آذر فرارسیده و باید با نوشیدن می، به سراغ شعرهای بهاری برویم و از زیبایی‌های آن بهره‌مند شویم.

هوش مصنوعی: پادشاهان باید آزادمنش و بزرگوار باشند. اکنون من مانند بونصر باید از تو الهام بگیرم و به این ویژگی‌ها دست یابم.

هوش مصنوعی: با سخن من باید به توافق برسیم تا هر دو به یک سطح و اندازه‌ای دست یابیم.