هوش مصنوعی: ای جان جهان، آیا زمانی می‌توانم از کنار تو برخیزم؟ تنها هنگامی که جانم را به تو تقدیم کنم، می‌توانم از تو دور شوم!

هوش مصنوعی: اگر قرار است که در جمعی حاضر باشی و وعده‌ی دیداری در خلوت خاصی به من بدهی، باید به اندازه‌ای در آن جمع حضور داشته باشی که من بتوانم به دور از چشم دیگران و به راحتی از آن جمع خارج شوم.

هوش مصنوعی: جز من کسی در میان تو و دیگران حجاب نیست؛ آه آن روز که من هم از میان بروم.

هوش مصنوعی: من آنقدر از تو ناراحت هستم که حتی اگر به دورترین و خصوصی‌ترین مکان‌ها بروم و صد بار هم بنشینم، باز هم نمی‌توانم فراموش کنم و برمی‌خیزم.

هوش مصنوعی: غم ناشی از پیری را احساس نمی‌کنم، بلکه به خاطر خمیدگی پاهایم است؛ وقتی شب استراحت می‌کنم، صبح دوباره جوانی خود را به دست می‌آورم.