عطار » مختارنامه » باب شانزدهم: در عزلت و اندوه و درد وصبر گزیدن » شمارهٔ ۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>بد چند کنی کار نکو کن، بنشین</p></div>
<div class="m2"><p>سجادهٔ تسلیم فرو کن، بنشین</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چون شیوهٔ خلق دیدی و دانستی</p></div>
<div class="m2"><p>خط بر همه کش روی بدو کن، بنشین</p></div></div>

مختارنامه مجموعه رباعیات به تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی - فرید الدین عطار نیشابوری - تصویر ۱۵۸

شمارهٔ ۶

بد چند کنی کار نکو کن بنشین
سجاده تسلیم فرو کن بنشین
چون شیوه خلق دیدی و دانستی
خط بر همه کش روی بدو کن بنشین

هوش مصنوعی: این شعر به این معناست که اگر در زندگی کار نادرستی انجام دادی، بهتر است که خوب عمل کنی و به آرامش برسی. به معنای تسلیم شدن در برابر زندگی و شرایطی که وجود دارد، دعوت می‌کند. وقتی که به واقعیت‌های زندگی پی بردی، بهتر است که برای بهبود خود و دیگران تلاش کنی و به سمت کارهای نیک حرکت کنی.

شمارهٔ ۴

شمارهٔ ۵

هوش مصنوعی: بدی نکن و کارهای خوب انجام بده. در آرامش بنشین و تسلیم ارادۀ حق باش.

بد چند کنی کار نکو کن، بنشین

سجادهٔ تسلیم فرو کن، بنشین

هوش مصنوعی: وقتی شیوه و رفتار مردم را دیدی و فهمیدی، خود را از آن‌ها جدا کن و با آرامش در گوشه‌ای بنشین.

چون شیوهٔ خلق دیدی و دانستی

خط بر همه کش روی بدو کن، بنشین

شمارهٔ ۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده