عطار » مختارنامه » باب پانجدهم: در نیازمندی به ملاقات همدمی محرم » شمارهٔ ۲۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>هرکاو سخنی شنود یکبار از من</p></div>
<div class="m2"><p>بنشست به صد‌هزار تیمار از من</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>کو مستمعی که بشنود یک ساعت‌؟</p></div>
<div class="m2"><p>صد درد دلم به زاری زار از من‌؟</p></div></div>

مختارنامه مجموعه رباعیات به تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی - فرید الدین عطار نیشابوری - تصویر ۱۵۷

هرکاو سخنی شنود یکبار از من
بنشست به صد هزار تیمار از من
کو مستمعی که بشنود یک ساعت 
صد درد دلم به زاری زار از من

هوش مصنوعی: این اشعار بیانگر احساساتی عمیق و دردناک هستند. شاعر از شنونده‌ای می‌گوید که با شنیدن سخنان او، به درد و رنج‌هایش پی ببرد. او آرزو دارد که یک نفر باشد که بتواند به مدت یک ساعت، غم‌ها و ناراحتی‌های دلش را بشنود و درک کند. این بیانگری از اندوه و نیاز به همدلی است.

شمارهٔ ۲۲

شمارهٔ ۲۳

هوش مصنوعی: هر کسی که یک بار سخنی از من را بشنود، به خاطر آن با دشواری‌ها و مسایل زیادی مواجه می‌شود.

هرکاو سخنی شنود یکبار از من

بنشست به صد‌هزار تیمار از من

هوش مصنوعی: آیا کسی هست که یک ساعت به حرف‌های من گوش دهد؟ به اندازه صد درد از دل من با زاری و فریاد درونم وجود دارد.

کو مستمعی که بشنود یک ساعت‌؟

صد درد دلم به زاری زار از من‌؟

شمارهٔ ۲۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده