هوش مصنوعی: ذو النون می‌گوید در بیابان به توکل و اعتماد به خدا به سفری می‌رفتم، بدون عصا و هیچ نشانه‌ای.

هوش مصنوعی: یک نفر را دیدم که لباس‌های رنگارنگی به تن داشت و به صورت عجیبی در مسیر زندگی‌اش به یک نقطه ثابت رسیده بود.

هوش مصنوعی: در ذهن بی‌خبرم دگر افکاری رخ داده که مانند آتشی در وجود پرشور و پرجنب و جوش من افتاده است.

هوش مصنوعی: به خدا گفتم، این چه وضعی است که تو سروران را اینگونه به زمین می‌افکنی؟

هوش مصنوعی: صوتی به ما اطلاع داد که ما از این ماجرا باخبر هستیم و خودمان تصمیم‌گیری می‌کنیم و به خودمان میریزنیم.

هوش مصنوعی: گفتم چقدر می‌خواهی مزرعه را از بین ببری، گفت تا زمانی که پول داشته باشم، این کار ادامه دارد.

هوش مصنوعی: در گنجینه‌ات می‌ماندم و تا زمانی که نیاز داشتی، به تو خدمت می‌کردم.

هوش مصنوعی: من او را می‌کشم و سپس با خون او، همه‌جا را تحت تأثیر قرار می‌دهم و جهان را به هم می‌زنم.

هوش مصنوعی: بعد از اینکه اجزای او ناپدید شد، پا و سر او نیز از سر تا پا گم شد.

هوش مصنوعی: می‌خواهم زیبایی چهره‌اش را به همه نشان دهم و از جمال خودم برای او لباس زیبایی بسازم.

هوش مصنوعی: برای کسی که در خاک این دیار گرفتار شده و با عشق به معشوقش متعهد است، تنها آرزویم این است که با خون من، رنگ و زیبایی چهره‌اش را بیشتر کنم.

هوش مصنوعی: اگر در خیابان خودم سایه بزنم، سپس چهره‌ام را همچون آفتاب به دیگران نشان می‌دهم.

هوش مصنوعی: زمانی که آفتاب رخسار من طلوع کند، آیا سایه‌ای در محله‌ام باقی می‌ماند؟

هوش مصنوعی: سایه وقتی که در برابر نور خورشید قرار می‌گیرد، به حدی کوچک و کم‌ارزش می‌شود که هیچ‌کس نمی‌تواند به درستی بگوید حقیقت و واقعیت چیست.

هوش مصنوعی: هر کس که در وجود او غرق شود، از خودش جدا می‌شود؛ زیرا نمی‌توان به چیزی جز با او دست یافت.

هوش مصنوعی: از خودت خارج شو و درباره‌ی حالت سخن نگو. تنها به نوشیدن بپرداز و درباره‌ی آنچه که هستی صحبت نکن.

هوش مصنوعی: من نمی‌دانم آیا کسی مثل من در این دنیا وجود دارد که از خود بی‌خبر باشد.