هوش مصنوعی: ای زیبایی که با یک نگاه، قلب‌ها را به تسخیر خود در می‌آوری، دشنامی که تو می‌دهی، به اندازه‌ای بی‌ارزش است که تنها شایسته‌ی احمق‌هاست.

هوش مصنوعی: هرجا که زیبایی وجود داشته باشد، چهرهٔ تو باعث آشفتگی و دل‌باختگی شده است و هرجا که معشوقی یافت شود، لب‌های تو دل‌انگیز به نظر می‌رسند.

هوش مصنوعی: اگر از دهانت بوسه‌ای به من بدهی، جان‌های در تنگنای خود را به هم پیوند می‌زنم و جهانی می‌سازم.

هوش مصنوعی: تو خود لایق بوسه هستی، اما چون دهانی نداری، هرگز نتوانم بوسه را از تو بگیرم.

هوش مصنوعی: وقتی تو هیچ ارتباطی نداری، من با کنار می‌روم. چرا که اگر کسی مانند تو در میان باشد، ممکن است دست از تلاش بردارد.

هوش مصنوعی: تو مانند یوسف هستی و هر لحظه زلف‌های تو به شیوه‌ای از نسیمی در حال حرکت است، گویی که این زلف‌ها به کنعان، مانند بویی خوش از مشک کاروانی می‌رسند.

هوش مصنوعی: مدت زیادی است که دل من به خاطر درد تو می‌سوزد، اما امیدوارم که دل تو نیز بر درد من روزی بسوزد.

هوش مصنوعی: گفتی خواسته‌ای را بگو که برایت نافع باشد، زیرا از سود تو برای من هیچ زیانی نخواهد بود.

هوش مصنوعی: در زمان بهار، هر بار که شمع نورش را به سمت صورت تو می‌تاباند، زیبایی تو مانند گل‌ها درخشان و دل‌انگیز می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر عطار یک شب همچنان که گفتم را ببیند، صد جان تازه به دست خواهد آورد و در هر لحظه، این تجربه را با خود خواهد داشت.