هوش مصنوعی: ای کسی که با زلف خود تفکری را به بند کشیده‌ای و با زیبایی خود در کمین نشسته‌ای تا دل‌ها را بربایی.

هوش مصنوعی: من سرگردان و ناراحت هستم و از این حال نهایت بی‌تابی و خستگی را حس می‌کنم.

هوش مصنوعی: تا وقتی که زلف تو دور من حلقه بزند، مانند نقطه‌ای بر خون، چنین حالتی دارم.

هوش مصنوعی: از شدت ناراحتی و دلسوزی، به حدی می‌زنم دست‌هایم را بر سر که آستین‌هایم به زاری و فریاد در می‌آیند.

هوش مصنوعی: گاهی دست‌هایم را به سوی آسمان دراز می‌کنم و گاهی بر زمین می‌گذارم.

هوش مصنوعی: با وجود تمام سختی‌هایی که از تو می‌کشم، بدون دیدن چهره‌ات نمی‌توانم جهانی را تصور کنم.

هوش مصنوعی: مرا در حالتی قرار نده که ناگهان احساس غم و عواطف شدیدم بر تو بچربد.

هوش مصنوعی: من از عطر زلف تو به عطار تبدیل شدم، ای زلف تو که به راستی مانند مشک است.