هوش مصنوعی: من دل ندارم و نمی‌توانم بی دلی صبر کنم؛ چگونه می‌توانم در عشق صبر کنم وقتی که دل نیز به‌دست نیامده است؟

هوش مصنوعی: در بیابانی که هیچ‌کس انتهای آن را نمی‌بیند، کاروانی از آن می‌گذرد. حالا من چگونه باید جایی را برای استراحت انتخاب کنم؟

هوش مصنوعی: رفیقانم رفتند و من با دلی پر غم و در شرایط سخت، چگونه می‌توانم در این وضعیت به پیش بروم؟

هوش مصنوعی: من مانند پرنده‌ای که هنوز زخمی نشده، بال و پر می‌زنم و پرواز می‌کنم؛ اما نمی‌دانم چگونه باید به خودم آسیب بزنم یا خودم را از پای درآورم.

هوش مصنوعی: من چگونه می‌توانم از زهر کشنده بیاشامم، در حالی که تنها به امید یک قطره آب حیات زندگی می‌کنم؟

هوش مصنوعی: وقتی که دلم پر از غم شد و جانم به لب رسید، نمی‌دانم چطور باید برای دل آزرده‌ام درمانی پیدا کنم.

هوش مصنوعی: هر کسی که بپرسد درد و رنج تو به چه دلیل است، من مشکلاتی دارم که نمی‌دانم چگونه با آن‌ها کنار بیایم.

هوش مصنوعی: دل من به نادانی نفس گرفتار شده است. حالا با مصیبت و بلاهایی که از نادانی نفس به وجود آمده چه باید بکنم؟

هوش مصنوعی: نفس مانند گرگ، قابلیت‌های منفی و خطرناکی دارد و همانند سگی که به آن پرستش می‌شود، وابسته و زود باور است. حالا من چگونه می‌توانم از عقل و خرد خود استفاده کنم؟

هوش مصنوعی: آن کسی که در حال مستی از ناکامی و نواقص خود صحبت می‌کند، چگونه می‌توانم با دم عیسی (عصای مراد) او را کامل و بی‌نقص کنم؟

هوش مصنوعی: کسی که با هوشمندی و درک عمیق از زندگی، از درد و رنج درس می‌آموزد و آن را شیرین می‌داند، چگونه می‌تواند به می و معنای زندگی نزدیک شود؟

هوش مصنوعی: وقتی که از غفلت و بی‌توجهی به دردهای درونی‌ام فاصله گرفتم و این دردها از حد خود فراتر رفت، نمی‌دانم چگونه باید به درمان آن‌ها بپردازم.