هوش مصنوعی: تا زمانی که عشق تو در دل من وجود دارد، جانم را در برابر تو قرار داده‌ام.

هوش مصنوعی: وقتی که اشک‌هایم بی‌هوا رازهای درونم را فاش می‌کنند، دریغ از این که من آن رازها را پنهان نگه‌داشته‌ام.

هوش مصنوعی: در عشق تو آن‌قدر راحت و سبک‌سر شدم که دیگر نمی‌توانم بار سنگین عشق را به دوش بکشم.

هوش مصنوعی: گفتم اگر به تو دسترسی ندارم، پس دست کم نامت را هر روز بر زبان می‌آورم.

هوش مصنوعی: وقتی دوری تو را تجربه می‌کنم، نمی‌دانم در چه روزی و چه حالتی به سر می‌برم.

هوش مصنوعی: وقتی که بدون تو نمی‌توانم کاری انجام دهم، از شدت ناراحتی و غم تو مثل فریاد زده‌ام.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس حتی به یادش هم نمی‌آید که من چه شادی و لذتی از آن شکرستان دارم.

هوش مصنوعی: گفتم که برای تو زحمات زیادی می‌کشم و جانم را فدای تو می‌کنم، چون در نهایت من دلم پر از غم و اندوه است و نیاز به محبت دارم.

هوش مصنوعی: تو گفتی که شکر برای تو ضرر دارد، اما بگذار که من ضررهای زیادی دارم.

هوش مصنوعی: چقدر می‌خواهی خود را پنهان کنی و یا دروغ بگویی؟ تا کی باید منتظر بمانم و به تو امید داشته باشم؟

هوش مصنوعی: تو گفتی که دنیا برای عطار خوش است، اما من بدون تو چطور می‌توانم بر دنیا تسلط داشته باشم؟