هوش مصنوعی: من با تو کارهای زیادی دارم و به خاطر تو بی‌تاب هستم.

هوش مصنوعی: در شب‌های همراهی و نزدیکی، شماره می‌زدم تا ببینم چه به دست آورده‌ام در طول عمری که دارم.

هوش مصنوعی: گفتی که دوری را هم حساب کنم، در حالی که من با گل تازه‌ای خاری دارم.

هوش مصنوعی: اگر در دلِ من عشق تو جا بگیرد، هرگز به توجه تو نیازی نخواهم داشت.

هوش مصنوعی: تا وقتی زنده‌ام، جز عشق تو کاری ندارم و به چیز دیگری نمی‌اندیشم.

هوش مصنوعی: تو گفتی از غم من فرار کن، اما من درد و اندوهی دارم که مانند زیبایی چشم یک تسکین‌دهنده است.

هوش مصنوعی: زمانی که از یک غم تو فرار می‌کنم، شگفت اینجاست که به درد و غم دیگری برمی‌خورم، در حالی که من هزاران غم از تو در دل دارم.

هوش مصنوعی: تو گفتی که بیا و دل خودت را به من بسپار، چون من از دل تو یادگاری دارم.

هوش مصنوعی: ای دوست عزیز، دل من برای توست و جانم را نیز برایت فدای تو می‌کنم.

هوش مصنوعی: گفتی خودت را جمع و جور کن و رفتی، حالا من از اینکه دوست تو هستم شرمنده‌ام.

هوش مصنوعی: بدون حضور تو، هیچ کار و برنامه‌ای برای من وجود ندارد؛ زندگی‌ام بدون تو معنی ندارد.

هوش مصنوعی: گفتی که با زلف من تو را در بند می‌کنم، یعنی این که می‌خواهم تو را به دام بیندازم.

هوش مصنوعی: وقتی کار عطار از دست رفت، مثل این است که موهای تو را محکم و استوار نگه داشته‌ام.