هوش مصنوعی: من به زلف او دسترسی ندارم، چون وقتی که او را دیدم، از دستش افتادم و به پایش رسیدم.

هوش مصنوعی: اگر دل به عشق او بسپارم، ممکن است در دست من گرفتار بسیاری از دام‌های پیچیده و معانی عمیق باشد.

هوش مصنوعی: او از لبش جرعه‌ای نمی‌دهد و می‌داند که من به خاطر نگاه مستش در حال مستی هستم.

هوش مصنوعی: دل بیچاره من که در برابر نگاه مست او، تمام توبه‌ها و عهدهایی که کرده بودم، با یک اشاره او به راحتی شکسته شد.

هوش مصنوعی: گل زیبای چهره‌اش مانند غنچه‌ای شکفته شد و جانش را با زیبایی‌اش در آغوش گرفت.

هوش مصنوعی: به دلیل آنکه موهایش بویی شبیه مشک دارد و این بوی خوش به قدری زیاد است که بر اطرافش می‌ریزد، در نتیجه خاک زیر پاهایش به‌طور ناچیز و بی‌ارزش به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: اگر وجود بتی باشد که در جهان به او پرستش کنند، جایی که شایسته این کار است.

هوش مصنوعی: هر یک تار موی من به من می‌گوید که به چهره‌اش نگاه کن و از پرستش او دریغ نکن.

هوش مصنوعی: هیچ چیز به اندازه‌ی نی نمی‌تواند خود را نشان دهد، و تا زمانی که خود را برهنه نکند، دیگران در برابرش قدردانی نخواهند کرد.

هوش مصنوعی: عطار قلبی را که در عشقش به اوج رسیده بود، امیدی ندارد و دیگر نمی‌نشیند.