هوش مصنوعی: ای دل، همچون سمندری که نمی‌تواند در آتش بسوزد، بیهوده شعله‌ور نشو. چون شخصی که به تظاهر و شعبده‌گری می‌پردازد، خود را به زحمت نینداز.

هوش مصنوعی: این بدبختی که دچارش شده‌ای، به وضوح به چشم می‌خورد. خودت را با نوشیدنی‌های الکلی سرگرم کرده‌ای و در حالیکه قلبت غمگین و تیره است، از شراب روشن و خوش‌بو سخن می‌گویی.

هوش مصنوعی: این شعر به این معناست که در مهمانی رقیب، نباید بیشتر از این روشنایی ایجاد کنی، زیرا این محفل مختص عاشقان است. همچنین، از سوزاندن پروانه‌ها و آتش زدن به جان من پرهیز کن. به عبارتی، خواسته است که مراقب حال عاشقان باشد و در این فضا نابودشان نکند.

هوش مصنوعی: از آن چهره‌ی آتشین، نیازی نیست که درباره‌اش چیزی بگویی و زبانت را ببند. من در دل خود آتش پنهانی دارم، پس به آتش خودم دامن نزن.

هوش مصنوعی: ای رهجو، در جست‌وجوی حقیقت جز از سوی خدا طلب نکن، زیرا تنها در این مسیر می‌توانی به دوست نزدیک شوی. هرگز به دشمنان نزدیک نشو و با آن‌ها درنگذار.

هوش مصنوعی: این بیت به بیان این موضوع می‌پردازد که تیر غم و اندوه افرادی که خسته‌اند، از آسمان عبور نمی‌کند و به نوعی، این افراد را به عظمت و همچنین عدم تظاهر به قدرت و عزت دعوت می‌کند. در واقع، تأکید می‌شود که نباید به خود ببالیم یا در مورد توانایی‌هایمان لاف بزنیم.

هوش مصنوعی: موران در دشت عشق از بزرگی و شکوه جم نگران نیستند. در بارگاه کبریایی، زمزمه بگو و من را آزار نده.

هوش مصنوعی: هر زمان که دشمنت به تو نزدیک می‌شود، ذکر نام علی را بر زبان داشته باش. جز ذکر نام بزرگ و مقدس، به اهریمن آسیب نرسان.

هوش مصنوعی: تا کی می‌خواهی آتشی را که از دهانت بیرون می‌زند، بروز دهی؟ همچون شمعی که در جمع شعله‌ور است، دیگر بر جان مرد و زن بیشتر آتش نزن.