هوش مصنوعی: در شب‌ها، غیر از تو، شمع مجلس من روشن نیست. شب‌های من مانند شب‌های تاریک می‌گذرد و هیچ‌کس جز تو در آن حضور ندارد.

هوش مصنوعی: من مانند پروانه‌ای هستم که دور تو می‌چرخد، در جمعی که تو به‌عنوان نور و شمع آن حضور داری.

هوش مصنوعی: برگرد و مانند نسیم صبحگاهی به باغ بیا تا غنچه مانند گلی از تو دل بکند.

هوش مصنوعی: هر دلی که به خاطر زلف تو تا صبح قیامت غم و اندوه وطن را فراموش کند، دیگر از درد جدایی بی‌خبر خواهد بود.

هوش مصنوعی: کسی که به نظرش سرو و گل زیبا هستند، هرگز سرو و گلی با آن زیبایی را ندیده است.

هوش مصنوعی: ای عیسی (پیامبر)، به گورستان افراد مرده بیا تا به خاطر شوق تو، بر روی کفن‌هایشان لباس زیبایی بپوشند.

هوش مصنوعی: ای عزیز محتاط، از اشک و ناله من آگاه باش که این آتش ناشی از آنگونه احساسات، می‌تواند خانه را ویران کند.

هوش مصنوعی: از آن دام زلف و دانه‌ای که بر لب توست، یوسف هزار بار در چه حالتی به دام خواهد افتاد.

هوش مصنوعی: هر کسی که از بوی خوش مشک سوال کند، باید به خوبی بداند که این عطر از کجاست؛ چرا که او هرگز زیبایی و لطافت موهای معشوق را ندیده است.

هوش مصنوعی: زمانی که موهای خوشبوی او مانند حلقه‌ای دور من می‌پیچد و در هر خم و کجی، مانند آهویی از سرزمین ختن گرفتار می‌شود.

هوش مصنوعی: برای رسیدن به معشوق، باید از خودخواهی و اضطراب‌های درونی خود عبور کنی، چرا که در فضای عشق، هیچ جایی برای خود و دیگران نیست و تنها عشق و هم‌پیوندی وجود دارد.

هوش مصنوعی: آن زمین که زیر عرش قرار دارد و در کنار کوی امام علی (ع) است، متعلق به ابوالحسن، آن شاهزاده میدان وجود است.