هوش مصنوعی: امشب که خانه‌ام را به زاغ‌ها تزئین کرده‌ام، نمی‌دانم چرا یارم به سراغم نمی‌آید.

هوش مصنوعی: شور و هیجان من به خاطر جدایی به حدی رسیده که انگار در دل این شب، عده‌ای در حال نواختن و برگزاری جشن هستند. بنابراین، راه ما را از این تاریکی و غم بکشانید.

هوش مصنوعی: در غیبت تو، دلم از مکان‌های مقدس و معابد، احساس خستگی و دلزدگی می‌کند. امشب می‌خواهم رابطه‌ام را با چیزهایی که قبلاً به آن‌ها وابسته بودم، قطع کنم.

هوش مصنوعی: در اینجا گفته می‌شود که در مکان میخانه (که نماد روحانیت و عرفان است)، تجلی الهی مانند روز آشکار است. مانند اینکه به موسی گفته می‌شود که شب امشب زمان دیدار است، به این معنا که فرصتی برای رویارویی با حقیقت و الهام الهی مهیا شده است.

هوش مصنوعی: این ماه تنها با سخنان خود در مجلس حضور ندارد، بلکه در این خانه، مانند سرو، با رفتار و حرکات زیبا و دلربایش آمده است.

هوش مصنوعی: آن لب که باده می‌فروشد، در دل چه حالتی دارد؟ ای دل، بگو که اگر در خانه خمار را ببندند، امشب چه شب عجیبی خواهد بود.

هوش مصنوعی: امشب می‌خواهم که به زیبایی زلیخا برسم و دل خود را مانند یوسف به نمایش بگذارم، به طوری که همه در بازار به من توجه کنند.

هوش مصنوعی: من همه‌ی رازهای حقیقت را برملا کرده‌ام، مانند منصور حلاج اکنون می‌گویم که به مقام بالایی رسیده‌ام.

هوش مصنوعی: موهای دو دسته‌ام به دست دیگران افتاده است و وای بر من که امشب به خاطر آن، بار سنگینی بر دوشم گذاشته شده است.

هوش مصنوعی: موجی از احساسات و گریه‌هایم به قدری زیاد است که نگرانم این شب، دل شکستۀ من را به یادگار نگذارد.

هوش مصنوعی: امشب به توصیف موهای تیرهای تو می‌پردازم تا مهمانی‌ام با عطر خوش آن پر شود.

هوش مصنوعی: سر من به پای تو افتاده است، ای شخص بزرگوار از نجف. از روی رحمتت، امشب برزخ مرا از خاک تو بردار.