هوش مصنوعی: دل از دو جهان برای عشق تو راضی شده است و جانم را به خاک پای حرمت تو داده‌ام، تا در جبهه عبودیت و بندگی‌ام با خضوع و طاعت تو باشم.

هوش مصنوعی: دل آدم‌های ریاضت‌کشیده به دنبال آرامش و آزادگی است، اما زبان‌شان با هیچ چیز سازگار نیست و صبرشان در برابر قناعت به تنگ آمده است.

هوش مصنوعی: نمی‌خواهم از تعابیر و طعنه‌های دشمن فرار کنم. اگر از دوست نیز برخوردی تند و انتقادی داری، بزن، من تحملش را دارم.

هوش مصنوعی: هیچ چیزی جز بار گناه بر دوش ما نیست و جز عفو تو، کسی را نمی‌شناسم که بتواند به شفاعت ما بیاید.

هوش مصنوعی: شاید قلب ساده من با استفاده از مواد خاصی که از خاک سیاه به دست می‌آید، تبدیل به طلا شود و افرادی که در این کار مهارت دارند این تغییر را انجام دهند.

هوش مصنوعی: جز جانم که در راه فدای تو است، چیزی برایم ارزشمند نیست. هیچ کس را جز تو نمی‌شناسم که عفوش را شایسته شفاعت بداند.

هوش مصنوعی: شاید آهن قلب من به قدری باارزش شود که اهل صنعت از خاک سیاه، طلا بسازند.

هوش مصنوعی: جز جانم که فدای توست، چیزی با ارزشی در دست ندارم. با قیمت یوسف، چه چیزی می‌تواند در مقابل کمبود این محبت باشد؟

هوش مصنوعی: تو گفتی که اگر به من نرسی، مرگ برایم بهتر است؛ من روز و شب را می‌شمارم تا آن لحظه‌ای که به تو برسم.

هوش مصنوعی: ما مانند پروانه‌ها دور شمع می‌چرخیم، زیرا گرمای سوختن آن باعث روشنایی و شادی جمعیت می‌شود.

هوش مصنوعی: هر کسی که با امید به عمل بپردازد، در روز قیامت به خاطر وضعیت آشفته و ناتوانی‌اش دچار مشکل خواهد شد.

هوش مصنوعی: سپاسگزاریم برای نعمت‌هایی که عشق علی به ما عطا کرد; seeds (دانه‌ها) که در این زمین کاشتیم، حاصل می‌دهد.

هوش مصنوعی: در زندگی، من از همه‌چیزهایی که دارم، مانند دین، دل، صبر، خرد، جان و بدن، برای دیگران و نیازهایشان استفاده کرده‌ام. اما به خاطر کمبودهایی که دارم، احساس شرمندگی می‌کنم.

هوش مصنوعی: کودکی در بازی عشق چطور می‌تواند به میدان بیاید در حالی که رستم، قهرمان شجاعت و قدرت، به خود نبالیده و از شجاعت و قدرتش صحبت نمی‌کند؟