هوش مصنوعی: ای زیبایی محبوب قدیم، من دیگر نمی‌توانم به تو نگاه کنم و تصویر تو را در خود بازتاب دهم.

هوش مصنوعی: وقتی چهره تو در چشم من به وضوح نمایان شد، از صفحه دل و دیده‌ام وهم‌ها و تصورات را پاک می‌کنم.

هوش مصنوعی: شاید نور عشق تو در دل من تجلی کند و از این شعله عشق، حجاب‌ها را بسوزاند.

هوش مصنوعی: اگر معبود را نشناسیم، عبادت ما چه فایده‌ای دارد؟ و اگر هدف را نیابیم، آنگاه چه تفاوتی دارد که به کعبه برویم یا به میخانه؟

هوش مصنوعی: ای ای روشندل، تلاش نکن که صفات را قطع کنی؛ به دنبال حقیقت درون خود برو. چرا که نغییرات و جدال‌های بی‌حاصل، تو را مانند الاغی در گل و لای گرفتار می‌کند.

هوش مصنوعی: اگرچه خود تو ممکن است دارای نقص‌هایی باشی، اما همین نقص‌ها در نظر دیگران به یک کمال تبدیل می‌شود. اما اگر کسی تو را نپذیرد، در واقع نقص‌های تو به کمالات تبدیل نمی‌شوند.

هوش مصنوعی: برای رهایی از آلودگی‌های صفت و نقص‌های خود، باید تلاش کنی تا به مقام رفیع‌تری برسی و در نهایت، از استاد خود که پیر مغان است، نوشیدنی اصیل و ناب دریافت کنی.

هوش مصنوعی: در دفتر اعمال من فقط عشق ثبت شده است و روزی که پاداش این عشق را به من بدهند، جزای آن را خواهند داد.

هوش مصنوعی: این جمله به این معنی است که حتی اگر کسی دارای مقام و عظمت باشد، اما در زیر بار مسئولیت و مشکلات زندگی به نوعی در هم ریخته و آشفته به نظر برسد، نشان می‌دهد که افتخار و مقام او نمی‌تواند مانع از بروز چالش‌ها و سختی‌ها شود. در حقیقت، هر انسانی ممکن است در زندگی با دشواری‌هایی مواجه شود که باعث ایجاد ناپایداری در وجودش گردد.