اهلی شیرازی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ایخواجه که فهم نکته سنج است ترا</p></div>
<div class="m2"><p>چند از پی زر دوی چه رنج است ترا</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چون از زر و مال غیر روزی نخوری</p></div>
<div class="m2"><p>انگار که صد هزار گنج است ترا</p></div></div>

شمارهٔ ۲

ایخواجه که فهم نکته سنج است ترا
چند از پی زر دوی چه رنج است ترا
چون از زر و مال غیر روزی نخوری
انگار که صد هزار گنج است ترا

هوش مصنوعی: این شعر به اهمیت درک و علم اشاره دارد و می‌گوید که ای انسانی با بینش، چه نیازی به تلاش برای جمع کردن پول و ثروت داری؟ وقتی که از مال دیگران استفاده نمی‌کنی، گویی که صدها گنج در اختیار داری. به عبارت دیگر، ارزش واقعی در دانش و فهم است نه در دارایی‌های مادی.

شمارهٔ ۱

هوش مصنوعی: ای آقایی که به نکته‌ها حساس هستی، برای چه به دنبال طلا هستی و این همه زحمت می‌کشی؟

ایخواجه که فهم نکته سنج است ترا

چند از پی زر دوی چه رنج است ترا

هوش مصنوعی: هرگاه که از مال و ثروت دیگران استفاده نکنی، انگار که صد هزار گنج برای تو فراهم است.

چون از زر و مال غیر روزی نخوری

انگار که صد هزار گنج است ترا

شمارهٔ ۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده