هوش مصنوعی: یک شب وارد شو، ای شمع، و خانه‌ام را روشن کن. چهره‌ات را به من نشان بده و نور چشمانم باش.

هوش مصنوعی: اگر تو مانند گل‌های زیبا در کنار من باشی، با یک یا دو بوسه می‌توانی مرا خوشحال و شاداب کنی.

هوش مصنوعی: اگر تو به من کمک نکنی، من مانند سگی هستم که بدون کمکی در گردن من، موی سیاه من را به دست بگیری.

هوش مصنوعی: من به خاطر تقدیر سختی که دارم، به زجر و داغی دچار شده‌ام، اما تو مانند نسیمی آزاد و شاداب شدی و به سرسبزی و شکوفایی رسیدی.

هوش مصنوعی: ای دل، از دشمنان نگران نباش، چرا که وقتی دوستی در کنار توست، زمانه را به حالت می‌گوید که تمام جهان را هم دشمن تو کند.

هوش مصنوعی: زندگی‌اش به خاطر زیبایی تو معنا پیدا کرده است؛ بیا و مانند آفتابی بر زندگی همه بتاب و آن‌ها را روشن کن.

هوش مصنوعی: از این پس، بر مشکلات سختی که به سر راه‌ام می‌آید، پا می‌گذارم و هر چیزی که بخواهم تجربه کنم، برای آن بی‌اعتنا می‌شوم.

هوش مصنوعی: عاشق سرسخت به توجه به منزل و خانواده‌ای که دارد، فکر نمی‌کند. من فقط دنبال یک مکان برای سوزاندن عشق و اشتیاق خود هستم و می‌خواهم آتش عشق را در دل خود روشن کنم.

هوش مصنوعی: من که نمی‌توانم از لطافت دلربایی‌اش آه بکشم، اگر فرصتی پیدا کنم، به جای آه‌کشیدن، نعره‌‌ها و فریادها خواهم زد.

هوش مصنوعی: در آخر می‌خواهم در کنار بوته‌ی خاری مانند مجنون، که در بیابان حیرت و نابودی است، چادر بزنم.

هوش مصنوعی: بسیاری هستند که به دشمنی با من برمی‌خیزند و دوست من در کنار آنها قرار می‌گیرد. در آینده، به خاطر این رفتارها، صدای زنگ خطر را خواهم زد و نسبت به این وضعیت واکنش نشان خواهم داد.