هوش مصنوعی: اگر دل انسان مانند کوه مقاوم شود، باز هم عشق و محبت به تو آنقدر تاثیرگذار است که دل را به ناله وامیدارد.

هوش مصنوعی: عزیز من، تو با زیبایی و ناز خود به گونه‌ای رفتار می‌کنی که گویی در حال کشتن من هستی. من نه تنها از این حال خوشت می‌آید، بلکه آرزو می‌کنم قربانی این ناز تو شوم.

هوش مصنوعی: آه از این درد که نمی‌توانم زیبایی چشمان تو را در برابر حسادت رقیبانم ببینم.

هوش مصنوعی: اگر صبحگاهان نسیم به تو توصیفی از زیبایی‌های تو بدهد، حتی سروهای بلند و خوش قامت نیز از حسادت به لرزش در می‌آیند.

هوش مصنوعی: تا تو ای آهوی زیبا و معطر، همدم دل من شدی، من دمی (لحظه‌ای) لب فروبستم تا کسی از راز تو آگاه نشود.

هوش مصنوعی: ای سواران بزرگ، من چه گونه‌ام که بتوانم تو را به دام بیندازم؟ تنها شانسی که دارم این است که دل من به تو گرفتار شود و باز تو را به دام قلب خود بکشانم.

هوش مصنوعی: شاید عیب تو به خاطر بی‌نظمی و آشفتگی خودت باشد، چون هر کس که به تو نگاه کند، ممکن است خانه‌اش را تحت تأثیر قرار دهد.