هوش مصنوعی: عجب از ویژگی‌های تو، که ما را زبان‌مان بسته است. انگار انگشت حیرت در دهان ما مانده و نمی‌توانیم چیزی بگوییم.

هوش مصنوعی: جانم مشتاق نشانه‌ای از حضور توست، چرا که گفتار دل‌نشین من، نتیجه‌ی محبت تو در دلم است.

هوش مصنوعی: ما فقط یک ذره هستیم و تو مثل خورشیدی بزرگ و باارزشی. حالا ارزش و مقام ما در مقایسه با هدایت و مقام تو چه خواهد بود؟

هوش مصنوعی: آیا می‌توان ذره‌ای خود را در برابر آفتاب معرفی کرد؟ وجود تو باعث می‌شود که نام و نشانی از ما باقی نماند.

هوش مصنوعی: ما در تصور و گمان خود کم و ناتوانیم، مگر اینکه نور رحمت تو، مانند نوری روشن، به یقین ما در دل این گمان‌ها تابیده و نوری ببخشد.

هوش مصنوعی: هر بخش کوچک از کار خلاقانه تو مانند خورشید در جهان می‌درخشد. تو نیازی به توضیح و تفسیر ما نداری.

هوش مصنوعی: اهلی امیدوار است که در خانه‌ات، یاد و خاطره دوستانمان فراموش نشود و داستان ما از ذهن‌ها نرود.